جنرال
مهدی تیموری؛ هادی روانبد؛ مهدی حکمتی
چکیده
پیشزمینه: استابولوم در حوادث با انرژی زیاد و در اثر ضربه شدید دچار شکستگی میشود. درمان جراحی این شکستگیها میتواند عوارض مختلفی مانند عفونت و استخوانسازی نابجا داشته باشد. در این مطالعه، ما قصد بررسی عوارض کوتاه مدت درمان جراحی شکستگی استابولوم را داریم.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی که بین سالهای 1397 تا 1400، در مراکز اموزشی ...
بیشتر
پیشزمینه: استابولوم در حوادث با انرژی زیاد و در اثر ضربه شدید دچار شکستگی میشود. درمان جراحی این شکستگیها میتواند عوارض مختلفی مانند عفونت و استخوانسازی نابجا داشته باشد. در این مطالعه، ما قصد بررسی عوارض کوتاه مدت درمان جراحی شکستگی استابولوم را داریم.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی که بین سالهای 1397 تا 1400، در مراکز اموزشی درمانی اصفهان انجام شد بیمارانی که تحت عمل جراحی شکستگی استابولوم قرار گرفته بودند، در فواصل 3 و 6 ماه پس از عمل، تحت معاینه مجدد قرار گرفتند.یافتهها: 65 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. میانگین سنی 90/46 سال بود و 3/72 درصد مرد و بقیه زن بودند. شایعترین علت شکستگی، تصادف با وسایل نقلیه بود. در این بررسی 5 مورد شواهد آسیب غضروف و کاهش فضای مفصلی، 2 مورد استخوانسازی نابجا، 4 مورد عفونت سطحی و یک مورد عفونت عمقی یافت شد. همچنین 4 مورد آسیب عصب سیاتیک نیز دیده شد که به علت نروآپراکسی بود که این بیماران بعد از 4 ماه بهبودی پیدا کردند.نتیجهگیری: به نظر میرسد درمان جراحی شکستگی استابولوم روشی با نتایج مناسب برای درمان این نوع شکستگیها است.
محمد فکور؛ محمد ساکیانی؛ مریم حدادی شوشتری؛ محمدقاسم حنفی
چکیده
چکیدهمقدمه: ترومبوز ورید عمیق، DVT (Deep vein thrombosis)، زیرمجموعه ای از ترومبوآمبولی وریدی، VTE (venous thromboembolism) و یک دلیل عمدة قابل پیشگیری از بیماری و مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی آرتروسکوپی در سراسر جهان است. میزان بروز VTE سالانه 1 در 1000 نفر تخمین زده میشود، تقریباً دو سوم این حوادث مربوط به DVT و یکی از عارضههای اصلی آرتروسکوپی زانو است. ...
بیشتر
چکیدهمقدمه: ترومبوز ورید عمیق، DVT (Deep vein thrombosis)، زیرمجموعه ای از ترومبوآمبولی وریدی، VTE (venous thromboembolism) و یک دلیل عمدة قابل پیشگیری از بیماری و مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی آرتروسکوپی در سراسر جهان است. میزان بروز VTE سالانه 1 در 1000 نفر تخمین زده میشود، تقریباً دو سوم این حوادث مربوط به DVT و یکی از عارضههای اصلی آرتروسکوپی زانو است. در این مطالعه شیوع ترومبوز وریدی عمیق و پروفیلاکسی ترومبوآمبولیک در بیمارانی که تحت عمل جراحی آرتروسکوپی قرار گرفتهاند، مورد بحث قرار میگیرد.روش ها: بیماران بالای 18 سال که در یک بیمارستان آموزشی تحت عمل جراحی زانو آرتروسکوپی قرار گرفته بودند، با ارزیابی کلینیکی ترومبوز وریدی عمیق و اولتراسونوگرافی داپلر اندامهای تحتانی، قبل از جراحی، 3 روز پس از جراحی و 4 هفته پس از جراحی، از نظر بروز ترومبوز وریدی عمیق بررسی شدند و ریسک فاکتورهایی مانند سن، جنسیت، مدت زمان بیتحرکی، مدت زمان جراحی و غیره ارزیابی و ثبت شد. سپس دادههای جمعآوری شده به طور آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافتهها: شیوع DVT در 318 بیمار با آرتروسکوپیِ زانو با میانگین سنی 31/34 سال، 1/3% بود. میانگین مدت زمان جراحی در همة بیماران 30/96 دقیقه بود. هیچ گونه ترومبوز وریدی عمیق در 9/96% از بیماران وجود نداشت. همچنین، بین شیوع DVT و جنس، سن، نوع جراحی، مدت زمان جراحی و وجود التهاب در بیماران هیچ گونه تفاوت معنیداری وجود نداشت (551/0p=). مدت زمان میانگین مابقی مطلق بیماران 89/61 ساعت بود. زمان استراحت مطلق در بیماران مبتلا به ترومبوز وریدی عمیق به طور معنیداری بیشتر از بیماران فاقد ترومبوز وریدی عمیق بود (001/0p=)نتیجهگیری: با اینکه آرتروسکوپی زانو میتواند به صورت جراحی سرپایی انجام شود اما خطر پس از جراحی ترومبوز وریدی عمیق نامشخص است. بروز ترومبوز وریدی عمیق بعد از جراحی آرتروسکوپی زانوی 318 بیمار در این مطالعه 1/3% بود که خودش پیش شرط لازم و مهمی برای ترومبوپروفیلاکسی قبل از عمل جراحی است.
مفاصل
مهدی تیموری؛ محمد دهقانی؛ فاطمه مزارعی
چکیده
مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس (زند زبرین) بسیار شایع است. این شکستگی میتواند در همة گروههای سنی رخ دهد. روشهای مختلفی برای درمان این نوع شکستگیها وجود دارد. بررسی نتایج درمان شکستگی دیستال رادیوس با کاربرد فیکساتور خارجی به همراه پینگذاری زیرپوستی (bridging external fixator + (percutaneous pinning هدف ما در این مطالعه است.مواد و روشها: این مطالعة ...
بیشتر
مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس (زند زبرین) بسیار شایع است. این شکستگی میتواند در همة گروههای سنی رخ دهد. روشهای مختلفی برای درمان این نوع شکستگیها وجود دارد. بررسی نتایج درمان شکستگی دیستال رادیوس با کاربرد فیکساتور خارجی به همراه پینگذاری زیرپوستی (bridging external fixator + (percutaneous pinning هدف ما در این مطالعه است.مواد و روشها: این مطالعة مقطعی بین سالهای 1397 تا 1400، در مرکز آموزشی درمانی بیمارستان کاشانی در شهر اصفهان، بر روی 72 بیمار انجام شد. شکستگی بیماران از نوع فرناندز 3، 4 و 5 بود و تحت درمان فیکساتور خارجی و پینگذاری برای شکستگی دیستال رادیوس قرار گرفته بودند. بیماران در فواصل 3 و 6 ماه پس از عمل، تحت معاینه مجدد قرار گرفتند.یافتهها: 72 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. میانگین سنی 2/44 سال بود. 55 درصد از بیماران مرد و بقیه زن بودند. شایعترین علت ایجاد شکستگی، تصادفات وسایل نقلیه بود. 4 مورد بدجوشخوردگی (malunion)، 4 مورد آسیب عصب رادیال سطحی، 2 مورد شلشدگی فیکساتور خارجی و 6 مورد عفونت سطحی در نتایج مطالعه یافت شد.نتیجهگیری: کاربرد فیکساتور خارجی یک روش درمانی مناسب برای درمان شکستگیهای دیستال رادیوس، همراه با عوارض کم و سطح رضایت بالای بیمار است.
عاطفه رضایی راد؛ محمد نیکخو؛ سیامک خرمی مهر
چکیده
چکیدهمقدمه: آسیبهای ستون فقرات گردنی اغلب باعث ناتوانی افراد میشوند و بر عملکرد کلی و کیفیت زندگی افراد تأثیر منفی میگذارند. بنابراین، درک آسیب و اختلال عملکرد ستون فقرات گردنی و همچنین پاسخ بیومکانیکی به محرکهای خارجی حائز اهمیت است. از این رو مدلسازی المان محدود میتواند به محققان در دستیابی به تنشها و فشارهای ...
بیشتر
چکیدهمقدمه: آسیبهای ستون فقرات گردنی اغلب باعث ناتوانی افراد میشوند و بر عملکرد کلی و کیفیت زندگی افراد تأثیر منفی میگذارند. بنابراین، درک آسیب و اختلال عملکرد ستون فقرات گردنی و همچنین پاسخ بیومکانیکی به محرکهای خارجی حائز اهمیت است. از این رو مدلسازی المان محدود میتواند به محققان در دستیابی به تنشها و فشارهای داخلی در استخوانها، رباطها و بافتهای نرم کمک کند. هدف از این مطالعه مقایسه رفتار بیومکانیکی ستون فقرات گردنی، قبل و بعد از ایجاد تروما میباشد.روش انجام کار: در این مطالعه مدل سالم و دو حالت مختلف از تروماهای ستون فقرات گردنی به روش المان محدود مدلسازی شد و نتایج حاصل از این مدلها تحت بارگذاری استاتیکی با یکدیگر مقایسه گردید.نتایج: سه پارامتر چرخش بین مهرهای، نیروی مفاصل فاست و فشار درون دیسکی با در نظر گرفتن بار پیرو محاسبه و بررسی شد. نتایج این پارامترها در حرکات فلکشن، اکستنشن، خمش جانبی و چرخش محوری در همهی سطوح بین دو مدل تروما در کنار مدل سالم مورد بررسی قرار گرفت.نتیجهگیری: با مدل سازی تروما رفتار بیومکانیکی مدل دستخوش تغییراتی شد، که این تغییرات شامل کاهش دامنه حرکتی مدلهای تروما، کاهش فشار میان دیسکی و افزایش نیروی بین مفاصل فاست بوده است . این بهم ریختگی ساختار در این سیستم پیچیده باعث ایجاد رفتار غیر نرمال در حرکات مختلف شده است. پیشبینی میشود نتیجه این رفتار بیومکانیکی مدل در صورت بهبود نیافتن باعث عدم ثبات در مکانیزم ستون فقرات شده و ممکن است در طولانی مدت موجب افزایش آسیبهای بیشتری شود.
سایر
عباس صارمی؛ محمد پرستش؛ احمد مهدوی
چکیده
پیشزمینه: تمرین مداوم با شدت متوسط، MICT (Moderate intensity continuous training)، به عنوان یک تمرین مؤثر بر متابولیسم استخوان گزارش شده است. با این حال، مطالعات بسیار کمی روی تمرینات تناوبی با شدت بالا، HIIT (high-intensity interval training)، متمرکز شدهاند. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسة اثرات ۸ هفته تمرین HIIT و MICT بر تراکم استخوان در موشهای صحرایی میانسال بود.مواد ...
بیشتر
پیشزمینه: تمرین مداوم با شدت متوسط، MICT (Moderate intensity continuous training)، به عنوان یک تمرین مؤثر بر متابولیسم استخوان گزارش شده است. با این حال، مطالعات بسیار کمی روی تمرینات تناوبی با شدت بالا، HIIT (high-intensity interval training)، متمرکز شدهاند. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسة اثرات ۸ هفته تمرین HIIT و MICT بر تراکم استخوان در موشهای صحرایی میانسال بود.مواد و روشها: ۳۰ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار (۱۶هفتهای) به طور تصادفی در سه گروه کنترل، MICT و HIIT قرار گرفتند. هر دو گروه، 5 جلسه تمرین روی نوارِگردان (treadmill) را به مدت 8 هفته تکمیل کردند. در این برنامه از گروه HIIT خواسته شد تا 10 جلسه دویدن با سرعت 35 تا 47 متر در دقیقه را با ریکاوری فعال 2 دقیقهای انجام دهند و گروه MICT، 10 تا 45 دقیقه دویدن مداوم با سرعت 15تا 20 متر در دقیقه را انجام دادند. ترکیب بدنی و تراکم استخوان BMD (Bone mineral density)، قبل و پس از مداخله از طریق جذبسنجی دوگانه اشعه ایکس، DEXA (Dual Xray absorptiometry)، اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آنالیز واریانس یک راهه و تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: پس از 8 هفته مداخله، BMD کل بدن و استخوان ران به طور معنیدار در دو گروه افزایش یافت (05/0≥p)، هر چند تغییر مشاهده شده در گروه تمرین HIIT بیشتر بود(05/0≥p). بعلاوه، در مورد BMD مهرة کمری بین هر سه گروه بعد از مداخله اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0≤p).نتیجهگیری: این یافتهها نشان داد که یک دورة تمرین HIIT و MICT میتواند تراکم استخوان را در موشهای صحرایی میانسال بهبود بخشد و در مقایسه با MICT، HIIT مزایای بیشتری بر تراکم استخوان به همراه داشت.
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ دلاله خصوصی؛ صدیقه صمیمیان
چکیده
مقدمه: شایعترین علت درد پاشنه در کودکان calcaneal apophysitis یا Sever’s disease است. این بیماری به صورت اولیه در کودکان ورزشکار بین 8 تا 15 سال دیده شد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عوامل همراه با بیماری Sever در کودکان 5 تا 15 سال مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی پورسینا شهر رشت در سالهای94- 1393 انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت ...
بیشتر
مقدمه: شایعترین علت درد پاشنه در کودکان calcaneal apophysitis یا Sever’s disease است. این بیماری به صورت اولیه در کودکان ورزشکار بین 8 تا 15 سال دیده شد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عوامل همراه با بیماری Sever در کودکان 5 تا 15 سال مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی پورسینا شهر رشت در سالهای94- 1393 انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت یک مطالعه توصیفی مقطعی، بر روی ۸۸ کودک مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا در سال 94-1393، با دامنه سنی 15- 5 سال انجام شد. بیماران که دارای تشخیص قطعی بیماری sever با توجه به علایم بالینی و تشخیص پزشک متخصص بودند، مشخص شد. این بیماران فاقد شواهدی مبتنی بر وجود شکستگی یا تومور یا دفرمیتی در ناحیه دیستال به ساق پا، عفونت ،آرتریت واکنشی و آرتریت روماتوئید طی 12ماه گذشته بودند. اطلاعات دموگرافیک و زمینه ای بیماران شامل سن، جنس، قد، وزن و سوابق بیمار از بیمار و خانواده بیمار پرسیده شده و ثبت گردید. سپس دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS Ver 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: فراوانی بیماری Severدر بازه زمانی مورد مطالعه 86/1 درصد مشاهده شد. در این مطالعه میانگین سنی بیماران39/2 ± 28/10 سال میباشد بیشترین درصد مراجعه بیماران مبتلا به بیماری sever درکودکان ۵ تا ۱۵ ساله را مردان تشکیل میدادند (1/76%). در این مطالعه 100 درصد بیماران مبتلا به sever دارای محدودیت و دردناک بودن دورسی فلکشن پا بوده و اکوئینوس درگاستروکنمیوس/ سولئوس درگیر میباشد با استفاده از آزمون کای اسکوار مشخص گردید که بین گاستروکنمیوس /سولئوس و سابقه ورزش حرفهای بیماران ارتباط آمـاری معنـی داری وجـود داشـت (0001/0 =P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که بیماری sever به عوامل زیادی از قبیل ورزش حرفهای و جنسیت ارتباط مستقیم داشته به طوری که در جنسیت مذکر و انجام ورزش های حرفهای افزایش چشمگیر بیماری sever در کودکان 5 الی 15 ساله مشاهده گردید که البته نیازمند تحقیقات بیشتر ی در این زمینه میباشد.
پا و مچ پا
سید هادی سید حسینیان؛ فرشید باقری؛ رضا پور علی؛ احسان واحدی؛ علی بیرجندی نژاد؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
پیشزمینه: جراحی آرترودز (Arthrodesis) مچ پا یکی از جراحیهای اصلی برای درمان آرتروز پیشرفته مفصل مچ پا است. تکنیکهای مختلفی برای درمان آرترودز مچ پا وجود دارد و هر تکنیک دارای مزایا و معایب منحصر به فرد خود است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی آرترودز مچ پا با استفاده از دو تکنیک بود که از میان تکنیکهای مختلف انتخاب شد.مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: جراحی آرترودز (Arthrodesis) مچ پا یکی از جراحیهای اصلی برای درمان آرتروز پیشرفته مفصل مچ پا است. تکنیکهای مختلفی برای درمان آرترودز مچ پا وجود دارد و هر تکنیک دارای مزایا و معایب منحصر به فرد خود است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی آرترودز مچ پا با استفاده از دو تکنیک بود که از میان تکنیکهای مختلف انتخاب شد.مواد و روشها: سوابق پزشکی بیمارانی که از دی ماه 1393 تا دی ماه 1398 به دلیل آرترودز مچ پا در بیمارستان بستری شده و توسط یک جراح تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شد. بیماران پس از میانگین دورة پیگیری 19 ماهه برای ارزیابی مجدد به بیمارستان فراخوانده شدند. نتایج عملکردی با استفاده از سیستم امتیازدهی مورد تأیید AOFAS (American Orthopedic Foot and Ankle Society Score) برای مچ پا، پرسشنامه پای منچستر آکسفورد MOXFQ (Manchester-Oxford Foot Questionnaire) و مقیاس دیداری درد VAS (visual analog scale)، ارزیابی شد. دادههای جمعآوری شده در فهرست از پیش طراحی شده، ثبت شد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در مجموع 32 بیمار، 18 مرد و 14 زن با میانگین سنی 7/46 سال وارد مطالعه شدند. 6/67 درصد این بیماران، سابقة شکستگی مچ پا داشتند. 24 بیمار یعنی 75 درصد از بیماران با روش قدامی و باقی بیماران (25 درصد) با روش جانبی تحت جراحی قرار گرفته بودند. رایجترین ابزار برای درمان آرترودز استفاده همزمان از پلیت و پیچ در 18 بیمار (56%) بود. جوشخوردگی در 28 بیمار (5/87%) در 1/11 هفته پس از جراحی رخ داد. در ارزیابی این بیماران پس از جراحی، امتیازدهی AOFAS به طور معنیداری افزایش یافت و امتیازات MOXFQ و VAS بهطور معنیداری کاهش یافت (p<0.001 برای هرکدام). سن بالا و میخ داخل استخوانی با زمان طولانی جوشخوردگی همبستگی داشت (p<0.05). روشهای جراحی (اعم از قدامی یا جانبی) هیچ ارتباطی با امتیازات AOFAS، MOXFQ و VAS نداشتند. عدم جوش خوردن در 4 بیمار (5/12%) و عفونت عمیق در 3 بیمار (3/9%) پس از آرترودز مچ پا گزارش شد.نتیجهگیری: نتایج مطالعه نشان داد که این نوع جراحی میتواند درد و عملکرد بیماران را با عوارض نسبتاً پایین پس از عمل، بهبود بخشد.
مجید شعیبی؛ امیر رضا کچوئی
چکیده
در پژوهش های علوم پزشکی همواره مقوله سلامت مورد توجه بوده، و این مقوله در ورزش به ویژه ورزش های رزمی که با آسیب ها و صدمات بیشتری ناشی از ورزش و یا در حین ورزش همراه است، نیز دارای اهمیت خاصی می باشد. بنابراین با مطالعه و بررسی های علمی می توان در جهت شناخت و شناسایی این آسیب ها و صدمات گام برداشت. تاکنون پژوهش های زیادی در زمینه آسیب ها ...
بیشتر
در پژوهش های علوم پزشکی همواره مقوله سلامت مورد توجه بوده، و این مقوله در ورزش به ویژه ورزش های رزمی که با آسیب ها و صدمات بیشتری ناشی از ورزش و یا در حین ورزش همراه است، نیز دارای اهمیت خاصی می باشد. بنابراین با مطالعه و بررسی های علمی می توان در جهت شناخت و شناسایی این آسیب ها و صدمات گام برداشت. تاکنون پژوهش های زیادی در زمینه آسیب ها و صدمات ورزشی انجام شده است، که در اکثر این پژوهش ها از روش های آماری و بررسی های کیفی موردی استفاده شده است. حال با توجه به اهمیت موضوع نیاز به یک روش جامع تری برای شناسایی نظام مند و علمی از آسیب ها و صدمات ورزشی وارده بر اندام ها و مفاصل بدن در ورزشکاران رشته های رزمی داریم. در این پژوهش ما با برای شناسایی صدمات و آسیب های ناشی از ورزش های رزمی از یک روش تصمیم گیری مدیریتی که مبتنی بر اصول مدلسازی ریاضی می باشد بهره گرفته ایم. مزیت این روش این است که، براساس مقایسات زوجی و با بهره گیری از قضاوت خبرگان و متخصصان ارتوپدی، عوامل و تاثیر روابط بین آنها را می تواند شناسایی می کند. از این رو این روش می تواند آسیب های تاثیرگذار بر روی اندام ها و مفاصل را حتی با تشخیص درجه تاثیر پذیری و میزان اهمیت آن ها شناسایی کند.
زانو
عماد کوهستانی؛ رضا مینایی؛ فرشاد صفدری؛ منتظر الشهیب
چکیده
چکیدههدف: درد پس از جراحی آرتروپلاستی هیپ، THA (Total hip arthroplasty) بر توانبخشی و کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. اگرچه گاباپنتین به طور گسترده برای کنترل درد استفاده شده، اما اثربخشی آن در آرتروپلاستی هیپ مورد بحث است. مطالعة حاضـر بـا هـدف مـرور سیسـتماتیک مطالعـات انجـام شـده در زمینة تأثیر گاباپنتین بر درد پس از آرتروپلاستی هیپ انجـام ...
بیشتر
چکیدههدف: درد پس از جراحی آرتروپلاستی هیپ، THA (Total hip arthroplasty) بر توانبخشی و کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. اگرچه گاباپنتین به طور گسترده برای کنترل درد استفاده شده، اما اثربخشی آن در آرتروپلاستی هیپ مورد بحث است. مطالعة حاضـر بـا هـدف مـرور سیسـتماتیک مطالعـات انجـام شـده در زمینة تأثیر گاباپنتین بر درد پس از آرتروپلاستی هیپ انجـام شـد.روش: در ایـن مطالعـه بـه منظور دستیابی به مقالات مرتبط، جستجوی سیستماتیک بدون محدودیت زمانی در سه پایگاه داده MEDLINE PsycINFO، و Embase، از طریق OVID با استفاده از کلیدواژههای گاباپنتین، درد و آرتروپلاستی هیپ، انجام شد. برای ارزیابی کیفیت مقـالات، از ابزار Cochrane Collaboration اسـتفاده شـد.یافتهها: از بیـن ۳۰ مقالـه یافـت شـده، در نهایـت ۵ مطالعـه (بـا حجـم نمونة ۷۲۸ نفـر) برای بررسی سیستماتیک انتخاب شدند. در این پژوهشها از گاباپنتین ۶۰۰ میلیگرم در ۳ مطالعه و گاباپنتین ۱۲۰۰ میلیگرم در ۲ مطالعه استفاده شده بود. نتایج این مطالعات نشان داد گاباپنتین تأثیر معناداری بر درد و کاهش میزان مصرف مورفین پس از آرتروپلاستی هیپ ندارد. در این مطالعات مصرف گاباپنتین با عوارضی از جمله راش، تهوع، سردرد، استفراغ و خارش همراه بود.نتیجهگیری: پس از آرتروپلاستی هیپ، استفاده از گاباپنتین بر درد و کاهش میزان مصرف مورفین تأثیری ندارد. مطالعات کارآزمایی بالینی با حجم نمونه بزرگتر و دوره پیگیری طولانیتر مورد نیاز است.
بیومکانیک
محمد نجفی آشتیانی؛ سید محسن مرتضوی نجف آبادی
چکیده
زمینهی مطالعه: شلشدگی ایمپلنت از شایعترین مشکلات پس از تعویض کامل مفصل ران است. در شل-شدگی عوامل مهمی مانند مشخصات هندسی ایمپلنت، کیفیت بافت استخوانی، فرآیند جایگذاری، سن و سبک زندگی بیمار تاثیر دارند. هدف مطالعهی حاضر تحلیل تنش و کرنشهای دینامیکی وارد بر سطح مشترک بین استخوان و ایمپلنت در فازهای مختلف راه رفتن است. روشها: از ...
بیشتر
زمینهی مطالعه: شلشدگی ایمپلنت از شایعترین مشکلات پس از تعویض کامل مفصل ران است. در شل-شدگی عوامل مهمی مانند مشخصات هندسی ایمپلنت، کیفیت بافت استخوانی، فرآیند جایگذاری، سن و سبک زندگی بیمار تاثیر دارند. هدف مطالعهی حاضر تحلیل تنش و کرنشهای دینامیکی وارد بر سطح مشترک بین استخوان و ایمپلنت در فازهای مختلف راه رفتن است. روشها: از یک مدل دو بعدی شامل استخوان ران و مفصل مصنوعی آن برای شبیهسازی عددی در نرمافزار ADINA به روش المان محدود استفاده شده است. مدول یانگ برای استخوان برابر 12 و برای ایمپلنت از جنس فولاد ضدزنگ پزشکی برابر 210 گیگاپاسکال فرض شده است. در سطح مشترک بین استخوان و ایمپلنت ضریب اصطکاک برابر 22/0 در نظر گرفته شده و مدل شرایط یک جراحی بدون سیمان استخوانی را شبیهسازی میکند. بار اعمالی به سر مفصل تعویض شده به صورت دینامیکی منطبق با سیکل راه رفتن طبیعی فردی با وزن 75 کیلوگرم بوده است. یافتهها: نتایج نشان دادند اختلاف کرنش در سطح مشترک در انتهای ساقهی ایمپلنت بیشینه است. این متغیر همچنین در لبهی داخلی 16 برابر بیشتر از لبهی خارجی است. مقدار اختلاف کرنش در سطح مشترک به حدود 6/1 درصد و بیشینهی تنش به حدود 7/5 مگاپاسکال رسیده است. نتیجهگیری: بیشترین مقدار اختلاف کرنش در پایینترین منطقهی ساقهی ایمپلنت رخ داده که بیان کنندهی محل بروز احتمالی جدایش در شلشدگی ایمپلنت است. این اطلاعات میتواند در بکارگیری راهبردهای جراحی تعویض مفصل ران نیز و برای طراحیهای مکانیکی بهینه در مفصل مصنوعی مهم باشد.
پا و مچ پا
شهاب ایلیکا؛ علیرضا باغیاری؛ افشین احمدزاده حشمتی
چکیده
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسة «تزریق کورتون» و «تزریق کورتون با کاربرد پای کراستینگ (pie - crusting)» برای درمان التهاب فاشیای پلانتار (plantar fasciitis) بیماران مبتلا به درد پاشنه انجام شده است.روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده است. جامعة پژوهش شامل بیماران با درد پاشنه پا است که در طول سالهای 1398 تا 1399 ...
بیشتر
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسة «تزریق کورتون» و «تزریق کورتون با کاربرد پای کراستینگ (pie - crusting)» برای درمان التهاب فاشیای پلانتار (plantar fasciitis) بیماران مبتلا به درد پاشنه انجام شده است.روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده است. جامعة پژوهش شامل بیماران با درد پاشنه پا است که در طول سالهای 1398 تا 1399 به بیمارستان باهنر شهر کرمان مراجعه کردهاند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه «تزریق کورتون» و «تزریق کورتون به همراه روش خراش دادن فاشیا» قرار گرفتند. در هفتههای سوم، ششم، دوازدهم و بیست و چهارم بیماران ویزیت شدند. در هر نوبت، شدت درد و نمرة درد پاشنة پا، بر اساس مقیاس نمرهبندی انجمن ارتوپدی پا و مچ پای آمریکا AOFAS (American orthopaedic foot & ankle society) تعیین شد. دادههای این مطالعه با نسخه 24نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: در این مطالعه 89 بیمار شامل 46 بیمار زن و مرد در گروه تزریق کورتیکواستروئید و 43 بیمار زن و مرد در گروه تزریق کورتیکواستروئید با کاربرد پای کراستینگ قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه از نظر متغیرهای سن، جنسیت و شاخص تودة بدنی مشابه بودند. دو گروه مداخله از نظر مقیاس آنالوگ دیداری درد، فقط در هفته 24 اختلاف آماری معناداری نشان دادند. در مقایسة AOFAS، در ویزیتهای مختلف اختلاف آماری معناداری بین دو گروه گزارش شد. نتیجهگیری: یافتههای این تحقیق استفاده از درمان تلفیقی تزریق کورتون و جراحی غیرتهاجمی پای کراستینگ را تأیید و به عنوان یک تکنیک بهروز و کاربردی و بدون عوارض معرفی میکنند.
سعیده فاطمی فر؛ بهروز سپهری؛ علیرضا موسویان؛ پگاه خزاعی نژاد
چکیده
یکی از این اختلالات بصورت خاص در زانو بصورت ژنوواروس و ژنووالگوس می باشد. اندیکاسیون مشخص برای اصلاح این مشکلات وجود دارد که این اصلاح معمولا بصورت جراحی با استئوتومی و تغییر شکل و ثابت کردن استخوان در موقعیت جدید می باشد. در این زمینه تکنیک های فراوانی چه از نظر جراحی، چه از نظر نوع استئوتومی و چه از نظر نوع و وسیله فیکساسیون وجود دارد. ...
بیشتر
یکی از این اختلالات بصورت خاص در زانو بصورت ژنوواروس و ژنووالگوس می باشد. اندیکاسیون مشخص برای اصلاح این مشکلات وجود دارد که این اصلاح معمولا بصورت جراحی با استئوتومی و تغییر شکل و ثابت کردن استخوان در موقعیت جدید می باشد. در این زمینه تکنیک های فراوانی چه از نظر جراحی، چه از نظر نوع استئوتومی و چه از نظر نوع و وسیله فیکساسیون وجود دارد. هدف این مطالعه طراحی نمونه مدولار بلیدپلیت و مقایسه المان محدود این دو حالت است. در این پژوهش رفتار بیومکانیکی دو روش با بارگذاری شبه استاتیک روی مدل ساخته شده در نرم افزارهای المان محدود بررسی می شود. برای این منظور از تصاویر ثبت شده به روش سی تی اسکن از یک مرد 37 ساله در 384 مقطع بصورت محوری استفاده گردید و جهت پردازش به نرم افزار میمیکس منتقل شد. سپس، مدل تحت آنالیز بیومکانیکی به صورت شبه استاتیک در محیط نرم افزار آباکوس قرار گرفت. برای دستیابی به مدل واقعی از لحاظ خواص، استخوان بصورت ارتوتروپیک و ایمپلنت استیل ضد زنگ در نظر گرفته شد. در مقایسه تنش در بلیدپلیت و استخوان ،در نوع بلیدپلیت مدولار تنش هم روی پلاک و هم روی استخوان کمتر می شود که احتمالا به دلیل اتلاف انرژی در محل اتصال بلید و پلیت می باشد. کرنش در بلید پلیت مدولار به میزان قابل توجهی کمتر از بلید پلیت های قدیمی می باشد منتها از این نظر کرنش استخوان بدون ارتز شباهت بیشتری به گذاشتن بلید پلیت های قبلی دارد.
پا و مچ پا
محمد نوری؛ کاووس وزیری؛ مرتضی جاننثاری لادانی
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نتایج به دست آمده از درمان جراحی بیماران هالوکس ریجیدوس درجه 3 (3rd grade hallux rigidus) به شیوة استئوتومی ویل (Weil osteotomy) است.مواد و روشها: این مطالعه به صورت شبهتجربی از نوع مداخلة تکگروهی به صورت قبل و بعد از مداخله انجام شد. جامعة مورد پژوهش بیماران مبتلا به هالوکس رجیدوس درجه 3 را در بر میگرفت. ابزار گردآوری ...
بیشتر
مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نتایج به دست آمده از درمان جراحی بیماران هالوکس ریجیدوس درجه 3 (3rd grade hallux rigidus) به شیوة استئوتومی ویل (Weil osteotomy) است.مواد و روشها: این مطالعه به صورت شبهتجربی از نوع مداخلة تکگروهی به صورت قبل و بعد از مداخله انجام شد. جامعة مورد پژوهش بیماران مبتلا به هالوکس رجیدوس درجه 3 را در بر میگرفت. ابزار گردآوری در این مطالعه شامل چک لیست بر اساس معاینات بالینی بود که میزان حرکت مفصلی در دو سمت پلانتار و دورسال را ارزیابی میکرد، همچنین برای میزان اندازهگیری درد بیماران از پرسشنامه میزان درد VAS (Visual Analoge Scale) استفاده شد. میزان دامنه حرکتی و میزان درد مفاصل MPT (MetaTarsoPhalangeal) بیماران قبل از عمل و 1، 3 و 6 ماه بعد از عمل بررسی و ثبت شد. تمامی این اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخة 26 شد.یافتهها: در این مطالعه 8 بیمار (9/22 درصد) مرد و 27 بیمار (1/77 درصد) زن، که میانگین سنی ± انحراف معیار آنها 17/12 ± 1/77 سال بود، مورد بررسی قرار گرفتند. میزان درد در بیماران در پیگیریهای یک ماه و سه ماه بعد از مداخله به میزان معناداری کاهش پیدا کرد (P=0.00) و همچنین میزان حرکت پاسیو مفصل در پلانتار و دورسال فلکسیون نیز به طور معناداری یک ماه و سه ماه بعد از مداخله به میزان معناداری افزایش یافت (p=0.00). مدت زمان راهاندازی بیمار بعد از عمل، در 17 بیمار (6/48 درصد) تا دو هفته، در 10 بیمار (6/28 درصد) بین دو تا چهار هفته و در 8 بیمار (9/22 درصد) بیشتر از یک ماه طول کشیده بود. میانگین فضای مفصلی بیماران بعد از عمل در گرافی ساده 46/0 ± 6/3 میلیمتر بود.نتیجهگیری: در این مطالعه، نتایج جراحی استئوتومی weil در بیماران هالوکس رجیدوس در پیگیریهای یک ماه وسه ماه بعد از عمل کاهش معناداری در میزان درد بیماران نشان داد. همچنین در این بیماران افزایش معناداری در میزان ROM (Range of Motion) مفاصل، کاهش مدت زمان راهاندازی بیماران و همچنین بهبود در میانگین فضای مفصلی بیماران مشاهده شد.
هرمز نورایی؛ مراد مطلبی
چکیده
چکیده
مقدمه: همانژیوآندوتلیوما اپیتلیوئید اولیه، EHE (Epithelioid Hemangio-endothelioma) در ستون فقرات یک نئوپلاسم عروقی بدخیم بسیار نادر است که عواقب غیرقابل پیشبینی دارد. به عنوان یک تومور بدخیم، برداشتن کامل تومور بهترین روش برای بقای بیمار است، در حالی که جراحی در این مکان مشکلات فنی دشواری به همراه دارد.
مواد و روشها: یک مرد 38 ساله با تومور ...
بیشتر
چکیده
مقدمه: همانژیوآندوتلیوما اپیتلیوئید اولیه، EHE (Epithelioid Hemangio-endothelioma) در ستون فقرات یک نئوپلاسم عروقی بدخیم بسیار نادر است که عواقب غیرقابل پیشبینی دارد. به عنوان یک تومور بدخیم، برداشتن کامل تومور بهترین روش برای بقای بیمار است، در حالی که جراحی در این مکان مشکلات فنی دشواری به همراه دارد.
مواد و روشها: یک مرد 38 ساله با تومور بزرگ مهرة T10 مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص EHE با بیوپسی تأیید شد و همزمان تحت عمل برداشتن و بازسازی قدامی و خلفی با پیوند قوس قدامی و همجوشی توسط دستگاه خلفی قرار گرفت.
نتایج: بیمار یک دورة خوب بعد از عمل بدون آسیب عصبی و بدون بازگشت در دورة پیگیری یکساله را گذرانده است.
نتیجهگیری: EHE ستون فقرات در پشت قفسه سینه یکی از یافتههای نادر است و برش جراحی کامل و برنامهریزی شده میتواند نتیجة خوبی ادر پی داشته باشد.
جنرال
فاطمه ایمانی؛ اکبر خدابنده
چکیده
مقدمه: یکی از آسیبهای نادر ناحیة آرنج دست، آسیب Essex-Lopresti (ELI) است که شامل شکستگی سر رادیوس، اختلال در غشای بین استخوانی ساعد،IOM (interosseous membrane) و دررفتگی مفصل رادیواولنار دیستال، DRUJ (distal radio-ulnar joint) است و در اثر وارد شدن فشار عرضی به آرنج و ساعد هنگام زمین خوردن یا وارد شدن انرژی بالا اتفاق میافتد.معرفی مورد: در این مطالعه بیمار40 سالهای ...
بیشتر
مقدمه: یکی از آسیبهای نادر ناحیة آرنج دست، آسیب Essex-Lopresti (ELI) است که شامل شکستگی سر رادیوس، اختلال در غشای بین استخوانی ساعد،IOM (interosseous membrane) و دررفتگی مفصل رادیواولنار دیستال، DRUJ (distal radio-ulnar joint) است و در اثر وارد شدن فشار عرضی به آرنج و ساعد هنگام زمین خوردن یا وارد شدن انرژی بالا اتفاق میافتد.معرفی مورد: در این مطالعه بیمار40 سالهای را معرفی میکنیم که علاوه بر آسیب فوق دچار شکستگی دوبل ساعد نیز شده است. بیمار ابتدا تحت جراحی ORIF دوبل ساعد قرار گرفت و سپس جهت فیکساسیون سر استخوان رادیوس دو عدد پیچ هربرت جاگذاری شد و نیز مفصل رادیواولنار دیستال پینگذاری شد.یافتهها: معاینه پس از جراحی نشان داد وضعیت عصبی - عروقی بیمار نرمال است و بیمار با بهبودی نسبی مرخص شد.نتیجهگیری: پس از شش ماه ویزیت مجدد نشان داد که بیمار تنها در حالت پرونیشن دارای 20 درجه محدودیت حرکتی است و در بقیة حالتها دامنه حرکتی مفصل کامل بود.
سایر
عادل ابراهیم پور؛ محمد رازی؛ سید محمد جواد مرتضوی؛ محمد حسین ابراهیم زاده؛ روشنک مرادی؛ فرساد بیگلری؛ سید سعید خبیری؛ محمد فکور؛ محمد علی سازگاری؛ فرشید باقری
چکیده
مقدمه: برای بهبود سطح آموزش دستیاران ارتوپدی و بهبود خدمترسانی به بیماران در سیستم آموزشی درمانی ایران، در قدم اول لازم است که اطلاعاتی در مورد وضعیت کنونی آموزش علمی، عملی و پژوهشی دستیاران به دست آید.روشها: در این طرح پژوهشی در وهله اول بررسی کریکولوم آموزشی اجرایی در 14 مرکزاز 6 دانشگاه علوم پزشکی مختلف انجام شد و در وهله بعد به ...
بیشتر
مقدمه: برای بهبود سطح آموزش دستیاران ارتوپدی و بهبود خدمترسانی به بیماران در سیستم آموزشی درمانی ایران، در قدم اول لازم است که اطلاعاتی در مورد وضعیت کنونی آموزش علمی، عملی و پژوهشی دستیاران به دست آید.روشها: در این طرح پژوهشی در وهله اول بررسی کریکولوم آموزشی اجرایی در 14 مرکزاز 6 دانشگاه علوم پزشکی مختلف انجام شد و در وهله بعد به بررسی منابع انسانی، زیرساختها، امکانات و تجهیزات اتاق عمل، نتایج آموزشی و پژوهشی و اجرای منظم آزمونهای عملی و عملکرد دستیاران در سالهای رزیدنتی پرداختیم. تمامی موارد فوق در قالب پرسشنامهای کامل و جامع طراحی شد. این پرسشنامه از جانب انجمن علمی ارتوپدی ایران، توسط سایت فرمافزار به صورت لینک برای رؤسای بخشهای این مراکز ارسال و پاسخها بررسی شد. ارتباط امکانات و تجهیزات با میزان قبولی در امتحان بورد تخصصی ارتوپدی در این پرسشنامه سنجیده شد.یافتهها: در بین مراکز بررسی شده تنها 20 درصد به طور مشخص معیارهای کوریکولوم آموزشی ایران را در تمام زمینههای منابع انسانی، آموزشی و پژوهشی کامل رعایت کرده بودند.نتیجهگیری: مراکز آموزشی ارتوپدی ایران باید در فواصل منظم روشهای نوین آموزشی مراکز معتبر جهانی و کوریکولوم کشوری را بررسی کنند. همچنین سیستمهای نظارتی نیز باید به طور مستمر بر روند آموزش دستیاران تخصصی ارتوپدی نظارت کنند تا استانداردسازی و یکسانسازی خدمات، تجهیزات و برنامه آموزشی بخشهای داخل کشور به نحو مطلوب انجام شود.
عزیز احمدی
چکیده
این مقاله یک بررسی مقایسهای بین وضعیت آموزش ارتوپدی در ایران و چند کشور دیگر است. برای این منظور برنامـۀ آمـوزش دسـتیاری(Residency) کشورهای کانادا، انگلیس، روسیه، استرالیا، هند و عربستان سعودی را مورد بررسی قرار دادیـم. فاکتورهـای مـورد مقایسـهعبارت بودند از: وجود کریکولوم (Curriculum) و تمکین به آن، پوشش اتندینگها ( Attendings) ،کتابچۀ یادداشت ...
بیشتر
این مقاله یک بررسی مقایسهای بین وضعیت آموزش ارتوپدی در ایران و چند کشور دیگر است. برای این منظور برنامـۀ آمـوزش دسـتیاری(Residency) کشورهای کانادا، انگلیس، روسیه، استرالیا، هند و عربستان سعودی را مورد بررسی قرار دادیـم. فاکتورهـای مـورد مقایسـهعبارت بودند از: وجود کریکولوم (Curriculum) و تمکین به آن، پوشش اتندینگها ( Attendings) ،کتابچۀ یادداشت روزانه، ساعات کـار ودوره آموزش. نتایج این بررسی نشانگر تفاوتهای فاحش بین شیوة آموزش ارتوپدی در ایران بـا کشـورهای دیگـر جهـان اسـت. در ایـران،بنیان مستحکم آموزش رزیدنسی ارتوپدی در سالهای اولیه برگرفته از مرکز ارتوپدی برجستۀ آن زمان یعنی آکادمی ارتوپدی آمریکا بـود.این مرکز و به تبع آن، سایر مراکز تربیت رزیدنسی ارتوپدی به تدریج دچار فروکاستیهایی شدند که در عمل سبب شده است متخصصـیناز پس خدمات ارتوپدی به جامعه برنیاینـد. عوامـل ایـن فروهشـتگی و فتـرت، نبـود کریکولـوم، عـدم پوشـش اتنـدینگها، عـدم نظـارتسازمانهای مربوطه و وجود فلوشیپها (Fellowships ) در مراکز آموزش ارتوپدی بودند. تأثیر مخرب فلوشیپها بر آموزش ارتوپدی ایـرانانکارناپذیر بود. اهمیت دادن به نقش انجمن ارتوپدی، بورد ارتوپدی، نظارت نهادهای مربوطه و ب هخصوص اتنـدینگها راه برونرفـت از ایـنبحران است.
ستون فقرات
محمدرضا چهراسن؛ محمدرضا شاکری؛ فرشاد نیکوئی
چکیده
کیفوزمادرزادی نوعی دفورمیتی ستون فقرات است که درنتیجه اختلال در ساختهشدن قسمت قدامی مهرهها در صفحهٔ ساژیتال در مراحل اولیه جنینی ایجادمی شود. اطلاعات مربوط به یافته های دموگرافیک و آنومالیهای همراه در این بیماران بر اساس هر منطقه و کشور میتواند در اتخاذ روش های درمانی مناسب تر در آن جامعه کمک کننده باشد. روش کاراین مطالعه یک نوع ...
بیشتر
کیفوزمادرزادی نوعی دفورمیتی ستون فقرات است که درنتیجه اختلال در ساختهشدن قسمت قدامی مهرهها در صفحهٔ ساژیتال در مراحل اولیه جنینی ایجادمی شود. اطلاعات مربوط به یافته های دموگرافیک و آنومالیهای همراه در این بیماران بر اساس هر منطقه و کشور میتواند در اتخاذ روش های درمانی مناسب تر در آن جامعه کمک کننده باشد. روش کاراین مطالعه یک نوع مطالعه مقطعی گذشتهنگر است که بر روی ۱۰۸ بیمار انجامشده است. در این مطالعه معیارهای دموگرافیک و رادیولوژیک در بیمارانی که به علت کایفوز مادرزادی در این بیمارستان جراحیشده بودند از قبیل سن، جنس،BMI، وجود آنومالیهای قلبی، آنومالیهای دستگاه ادراری تناسلی، آنومالیهای نخاعی، تیپ کیفوز و زاویه Cobbs قبل و بعد از جراحی در پرونده بیماران جمعآوری وبررسی و تحلیل شد.یافته هااز بین این بیماران ۷۴ نفر در تیپ ۱ کایفوز مادرزادی قرار گرفتند، ۲۱ نفر در تیپ ۲ و ۱۳ نفر در تیپ ۳ قرار گرفتند که شامل ۶۹ بیمار زن (۶۳.۹%) و ۳۹ بیمار (۳۶.۱%) مرد بود. میانگین سنی بیماران در زمان بررسی و بروز علائم 6.5 سال و میانگین سنی در زمان انجام عمل جراحی، 16.5 بود. آنومالی قلبی در ۳۸ بیمار، آنومالی دستگاه ادراری تناسلی در ۱۴ بیمار و آنومالی نخاعی در ۳۹ بیمار وجود داشت.ابتلا به آنومالی قلبی با تیپ کیفوز مادرزادی ارتباط معنیدار آماری داشت؛ به این صورت که ابتلا به آنومالی قلبی در تیپ یک بهطور معنیداری از دو تیپ دیگر بیشتر بود. نتیجه گیریبا توجه به نتایج حاصلشده فراوانی تیپ یک بیشتر از بقیه موارد است که با مطالعات قبلی همسو است. میانگین سنی بیماران در زمان عمل جراحی، در تیپ سه کیفوز مادرزادی بهطور معنیداری از دو تیپ دیگر کمتر بود که میتواند با سرعت پیشرفت بالای آن مرتبط باشد. آنومالی نخاعی، قلبی و دستگاه ادراری تناسلی به ترتیب فراوانترین آنومالیهای مشاهدهشده در بیماران بودند.
پا و مچ پا
امیر رضا وثوقی؛ فرزاد فرخی؛ رهام برازجانی؛ زهرا شایان؛ سعید سلوکی موتاب؛ سید علی هاشمی
چکیده
Background: Diagnosis of associated midfoot fractures in Lisfranc injuries is important for proper treatment. We aimed to describe frequency of different types of Lisfranc injuries in surgically treated cases and to find the accuracy of non-weight bearing radiographs to determine associated midfoot fractures.Methods: In a retrospective study, preoperative non-weight bearing plain radiographs and CT studies of 118 surgically treated Lisfranc injuries were evaluated by 2 orthopedic surgeons. The sensitivity and specificity of fleck sign, fractures of metatarsal bases, cuneiforms, navicular, and cuboid ...
بیشتر
Background: Diagnosis of associated midfoot fractures in Lisfranc injuries is important for proper treatment. We aimed to describe frequency of different types of Lisfranc injuries in surgically treated cases and to find the accuracy of non-weight bearing radiographs to determine associated midfoot fractures.Methods: In a retrospective study, preoperative non-weight bearing plain radiographs and CT studies of 118 surgically treated Lisfranc injuries were evaluated by 2 orthopedic surgeons. The sensitivity and specificity of fleck sign, fractures of metatarsal bases, cuneiforms, navicular, and cuboid were calculated. Results: Among 118 patients with the mean age of 35.0±15.7 years, most were male (77.1%). The most common type was Myerson type B (44.1 %) followed by D2 (40.7%). Fractures of the second metatarsal base (87 patients, 73.7%), the fleck signs (85 patients, 72.0 %), and fractures of the third metatarsal base (65 patients, 55.0 %) were the three most frequent injuries. Oppositely, fractures of the fifth metatarsal base (5 patients, 4.3%), middle cuneiform (14 patients, 12.0%), and navicular (15 patients, 12.7%) were the three least common associated midfoot fractures. Plain radiographs could not show high sensitivity to distinguish associated midfoot fractures in Lisfranc injuries with the highest for the second metatarsal base fractures (78.2%). The maximum specificity was for fractures of the first metatarsal base (100%). Conclusions: Non-weight bearing radiographs of the foot cannot detect all associated midfoot fractures particularly fleck sign. Therefore, preoperative CT scan is highly recommended.
هیپ
علی یگانه؛ امیر ابراهیم زاده بابکی؛ سپیده نجفی تربه بر
چکیده
اهداف: شیوع شکستگی های آتیپیک فمور در جمعیت سالمند در سراسر جهان از جمله ایران در حال افزایش است. در صورت عدم درمان، این شکستگی ها می تواند منجر به ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی بیماران شود.این مطالعه با هدف بررسی نتایج جراحی در بیماران مبتلا به شکستگی های آتیپیک فمور انجام گردید.روش کار: این مطالعه کیس سری در بیمارستان رسول اکرم (ص) بر ...
بیشتر
اهداف: شیوع شکستگی های آتیپیک فمور در جمعیت سالمند در سراسر جهان از جمله ایران در حال افزایش است. در صورت عدم درمان، این شکستگی ها می تواند منجر به ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی بیماران شود.این مطالعه با هدف بررسی نتایج جراحی در بیماران مبتلا به شکستگی های آتیپیک فمور انجام گردید.روش کار: این مطالعه کیس سری در بیمارستان رسول اکرم (ص) بر روی بیماران مبتلا به شکستگی های آتیپیک فمور که از سال 1392 تا 1399 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی شامل جنسیت، سن، محل شکستگی، نوع جراحی، عفونت و توانایی راه رفتن بعد از عمل جراحی و همچنین نمره هریس هیپ (HHS) و نمره (NRS) یک ماه و یک سال پس از جراحی جمع آوری گردید.یافته ها: از بین 30 شرکت کننده در این مطالعه، 24 نفر (80%) زن بودند. میانگین سنی بیماران 11.03± 68.66 سال بود. از بیماران، 46.7 درصد تحت عمل جراحی پلاک، 26.7 درصد نیلینگ داخل مدولری و 26.7 درصد تحت عمل جراحی PFNA قرار گرفتند. پس از جراحی، 6 بیمار (20 درصد) توانایی راه رفتن را دوباره به دست آوردند، 20 نفر با عصا یا واکر راه رفتند و 4 نفر قادر به راه رفتن نبودند. امتیاز NRS بیماران پس از جراحی 1.2 ± 2.8 امتیاز کاهش یافت، در حالی که امتیاز هریس هیپ 9.13± 22.56 افزایش یافت (P value> 0.05). پس از جراحی، 13.3 درصد از بیماران دچار عفونت شدند. نوع جراحی تاثیر معنی داری بر عملکرد لگن یا درد بیماران پس از جراحی نداشت (P value> 0.05).نتیجهگیری: میزان عوارض و عفونتهای بعد از عمل در جراحیهای شکستگیهای آتیپیک فمور بیشتر از شکستگیهای معمولی است و میزان تحرک و رضایت بعد از عمل این بیماران کمتر از حد معمول است.
بیومکانیک
امین دولابی تلک آبادی؛ سمیه مومنی؛ فرزانه موثقی؛ زهرا همتی فارسانی
چکیده
پیشزمینه: تمایل برای انجام فعالیت بدنی در اوایل نوجوانی کمتر میشود، لذا فعالیت بدنی سازمان یافته در مدرسه نقش اساسی را در ارتقای سلامت و رشد جسمانی مناسب دانشآموزان ایفا میکند. هدف : بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات کلیستنیکس بر ثبات مرکزی، قدرت عضلانی، تعادل و حس عمقی نوجوانان پسر بود.روشها: 40 دانش آموز پسر 15 تا 18 ساله شهر ...
بیشتر
پیشزمینه: تمایل برای انجام فعالیت بدنی در اوایل نوجوانی کمتر میشود، لذا فعالیت بدنی سازمان یافته در مدرسه نقش اساسی را در ارتقای سلامت و رشد جسمانی مناسب دانشآموزان ایفا میکند. هدف : بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات کلیستنیکس بر ثبات مرکزی، قدرت عضلانی، تعادل و حس عمقی نوجوانان پسر بود.روشها: 40 دانش آموز پسر 15 تا 18 ساله شهر زواره از بین داوطلبان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات کلیستنیکس (20 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته، هفتهای سه روز و به مدت 60 دقیقه تمرینات کلیستنیکس را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی تعادل ایستا، ثبات مرکزی، قدرت عضلانی و حس عمقی آزمودنیها به ترتیب با استفاده از آزمون تعادل استوک، تست مکگیل، آزمون پرس سینه، پارویی و پرس پا و خطای بازسازی زاویه 45 درجه فلکشن تنه اندازهگیری شدند. یافتهها: نتایج آزمون t مستقل نشان داد، انجام هشت هفته تمرینات کلیستنیکس تاثیر معنیداری در افزایش تعادل ایستا (0001/0>p)، حس عمقی تنه (0001/0>p)، ثبات مرکزی در حالت خم کردن تنه (05/0>p) و قدرت عضلات در آزمون پارویی و پرس پا (05/0>p) داشته است. نتیجهگیری: در مجموع یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که پس از انجام یک دوره 8 هفتهای تمرینات کلیستنیکس، حس عمقی، ثبات مرکزی در حالت خم شدن، قدرت عضلانی و تعادل ایستا در نوجوانان بهبود یافته، لذا این نوع تمرینات میتواند به عنوان یک جایگزین مناسب شیوه تمرینی در مدارس استفاده گردد
زانو
سروش نقدی؛ محمود کریمی مبارکه؛ امیررضا صادقی فر؛ محمد شیبانی؛ سلمان آذرسینا؛ پیمان محمدحسینی آذر
چکیده
مقدمه: پای پرانتزی نوعی تغیر شکل و دفورمیتی زانو است که در این دفورمیتی محور مکانیکی معمولا به سمت قسمت مدیال مفصل زانو جا به جا میشود. و دفورمیتی اندام تحتانی بیمار به شکل کمان در می آید. یکی از بهترین تکنیکها برای اصلاح پای پرانتزی، استئوتومی فوقانی تیبیا (HTO ) است که این روش میتواند برخی از شاخصها مانند اسلوپ خلفی تیبیا (PTS ) و ...
بیشتر
مقدمه: پای پرانتزی نوعی تغیر شکل و دفورمیتی زانو است که در این دفورمیتی محور مکانیکی معمولا به سمت قسمت مدیال مفصل زانو جا به جا میشود. و دفورمیتی اندام تحتانی بیمار به شکل کمان در می آید. یکی از بهترین تکنیکها برای اصلاح پای پرانتزی، استئوتومی فوقانی تیبیا (HTO ) است که این روش میتواند برخی از شاخصها مانند اسلوپ خلفی تیبیا (PTS ) و شاخص اینسال-سالواتی (ISI ) را تغیر دهد.مواد و روش کار: مطالعه ما یک مطالعه مقطعی بود که بر روی بیماران مبتلا به پای پرانتزی قبل و بعد از برش مرحله ای استئوتومی فوقانی تیبیا انجام شد. روش بررسی اسلوپ خلفی تیبیا به این صورت بود که قبل و بعد از عمل تیبیا فوقانی به روش Step Cut- MCL sparing ، یک عکس رادیوگرافی ساده در نمای جانبی واقعی (True lateral) از زانوی بیماران مبتلا به پای پرانتزی گرفته شد.سپس زوایا مورد بررسی قرار میگرفت سطح معناداری P Value <0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: در این مطالعه 21 بیمار شامل 11 مرد و 10 زن شرکت داده شدند. میانگین سنی و انحراف معیار بیماران 36.19 ± 10.17 سال بود، میانگین زاویه PTS قبل از عمل 11.48 ± 1.94 و بعد از عمل 11.48 ± 2.15 درجه بود.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر میانگین زاویه PTS بعد از HTO مقداری افزایش یافته است ولی این افزایش، تفاوت آماری معناداری را بین زن و مرد نشان نداده است. علاوه بر این، نتایج نشان داد که این افزایش میانگین زاویه PTS با سن و شاخص توده بدنی (BMI ) ارتباط معناداری ندارد. در مطالعه حاضر شاخص ISI قبل و بعد از درمان تفاوت معناداری را نشان نداده است.
جنرال
یوسف فلاح؛ محمدرضا گلبخش؛ بابک سیاوشی؛ پرهام طالبیان؛ محمد سلیمانی؛ سید حسین شفیعی
چکیده
زمینه: پوکی استخوان که از ان به عنوان اپیدمی خاموش نام برده می شود یک اختلال اسکلتی همراه با کاهش تراکم استخوانی است. این اختلال اغلب علامتی ندارد ولی شایعترین نتیجه ان بروز شکستگی است. طبق نتایج گزارش شده شیوع این اختلال در ایران در مردان بالای4 درصد و درخانم ها بالای 7 درصد است در حالی که در سنین بالای 50 سال این امار افزایش قابل توجه ...
بیشتر
زمینه: پوکی استخوان که از ان به عنوان اپیدمی خاموش نام برده می شود یک اختلال اسکلتی همراه با کاهش تراکم استخوانی است. این اختلال اغلب علامتی ندارد ولی شایعترین نتیجه ان بروز شکستگی است. طبق نتایج گزارش شده شیوع این اختلال در ایران در مردان بالای4 درصد و درخانم ها بالای 7 درصد است در حالی که در سنین بالای 50 سال این امار افزایش قابل توجه دارد و در هردو جنس به بالای 10 درصدمی رسد. نظر به اهمیت این اختلال و لزوم پیش بینی شرایط جهت پیشگیری و درمان آن تصمیم گرفته شد تا در این مطالعه شیوع پوکی استخوان در افراد مسن ترومایی در یک مرکز تروما ثالثیه مورد بررسی قرار گیرد.مواد و روش ها: در این مطالعه 113 بیمار بستری شده در اورژانس بیمارستان سینا مورد بررسی قرار گرفتند و تحت بررسی پوکی استخوان بوسیله BMDقرارگرفتند و همچنین یافته های دموگرافیک بیماران از طریق مصاحبه و استخراج از پرونده های بیمارستانی ثبت شد و درنهایت تحت انالیز اماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 8/75 سال بود و 3/67 درصد در گروه بالای 70 سال قرارداشتند . 2/44 درصد جمعیت مورد مطالعه خانم ها و 8/57 درصد جمعیت اقایان بودند. 31 نفر (4/27 درصد) از بیماران سابقه قبلی شکستگی داشتند. مصرف الکل و سیگار به ترتیب در 5/3 و 9/31 درصد موارد گزارش شد. بعلاوه 6 بیمار (3/5 درصد) سابقه مصرف داروهای موثر بر تراکم استخوان داشتند که در کلیه موارد از گروه کورتیکواستروئیدها بودند.شکستگی فعلی بیماران در 61 مورد (54 درصد) در اندام تحتانی و در 52 مورد (46 درصد) در اندام فوقانی بود. در مجموع 76 بیمار (3/67 درصد) پوکی استخوان داشتندنتیجه گیری: دراین مطالعه مشخص گردید که در حدود دوسوم از بیمارانی که در سنین سالمندی دچار شکستگیهای اندام میشوند مبتلا به پوکی استخوان هستند
پاتولوژی
مسعود زارع؛ مصطفی نوربخش؛ عبدالرسول نامجو؛ فرناز سادات صمصام شریعت؛ رضا مرادی
چکیده
هدف از بررسی: تاندونوپاتی که به آن تاندونیت نیز میگویند، یک مشکل رایج اسکلتی عضلانی است. ترمیم تاندون به دلیل سرعت متابولیسم پایین و عروق ضعیف پایینتر از حد طبیعی است. گل سرخ دارای اثرات ضدالتهابی، آنتیاکسیدانی و شفابخش است. این مطالعه باهدف بررسی اثرات گل سرخ بر آسیب تاندون آشیل با استفاده از ارزیابی هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی ...
بیشتر
هدف از بررسی: تاندونوپاتی که به آن تاندونیت نیز میگویند، یک مشکل رایج اسکلتی عضلانی است. ترمیم تاندون به دلیل سرعت متابولیسم پایین و عروق ضعیف پایینتر از حد طبیعی است. گل سرخ دارای اثرات ضدالتهابی، آنتیاکسیدانی و شفابخش است. این مطالعه باهدف بررسی اثرات گل سرخ بر آسیب تاندون آشیل با استفاده از ارزیابی هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی انجام شد.روش کار: عصاره هیدروالکی گل سرخ (با دوز های 250، 500، 1000 میلی گرم بر کیلوگرم) بهصورت داخل صفاقی تجویز شد. در گروههای مرجع از دگزامتازون و ویتامین E استفاده شد. تاندون آشیل آسیب دید و عصاره به مدت ۲۰ روز تجویز شد. ارزیابی هیستوپاتولوژیک و فعالیت آنتیاکسیدانی با سطح سرمی مالون دی آلدئید و سنجش قدرت آنتیاکسیدانی کاهشدهنده آهن در روزهای ۱۰ و ۲۰ تعیین شد.نتیجه: دوزهای مختلف عصاره هیدروالکی گل سرخ، بهویژه ۱۰۰۰ میلیگرم، باعث بهبود شدت التهاب، رگزایی، فیبروپلازی و بازسازی کامل تاندون در روزهای ۱۰ و ۲۰ پس از آسیب شد و همچنین باعث کاهش پراکسیداسیون اسیدهای چرب غیراشباع و افزایش ظرفیت کل سرم بر روی آنتیاکسیدان روز بیستم شد.نتیجهگیری: پس از بررسی کامل، میتوان نتیجه گرفت که عصاره هیدروالکی گل سرخ یک عامل ضدالتهابی و مسکن مؤثر برای پیشگیری و درمان تاندونیت است. علاوه بر این، آن را بیخطر و قابلتحمل میدانند، و آن را به گزینهای امیدوارکننده برای کسانی که به دنبال رهایی از علائم تاندونیت هستند تبدیل میکند.
مفاصل
زیبا علیزاده؛ روشنک بقایی؛ اکبر بیگلریان
چکیده
مقدمه: بیماری استئوآرتریت به علت دردی که ایجاد می کند اغلب سبب ناتوانی می شود و کیفیت زندگی فرد را متاثر می سازد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر ارتز مچ پا-پایی با و بدون لبه خارجی بر درد، عملکرد و جا به جایی مرکز فشار در بیماران مبتلا به استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو است.روش کار : روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون ...
بیشتر
مقدمه: بیماری استئوآرتریت به علت دردی که ایجاد می کند اغلب سبب ناتوانی می شود و کیفیت زندگی فرد را متاثر می سازد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر ارتز مچ پا-پایی با و بدون لبه خارجی بر درد، عملکرد و جا به جایی مرکز فشار در بیماران مبتلا به استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو است.روش کار : روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. این مطالعه بر روی 13 بیمار مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو در محدوده سنی 40 تا 75 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه وومک تکمیل شد و با کمک دستگاه صفحه نیرو کیستلر میزان جا به جایی مرکز فشار درصفحه داخلی-خارجی در سه وضعیت پا برهنه، ارتز مچ پا-پایی با لبه خارجی و ارتز مچ پا-پایی بدون لبه خارجی ثبت شد. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به این منظور از آزمون تی زوجی و مدل سازی استفاده شد.نتایج: 13 بیمار شرکت کننده در این مطالعه در سه وضعیت مورد بررسی قرار گرفتند و درد بیماران در وضعیت استفاده از ارتز با لبه خارجی کاهش قابل ملاحظه ای داشت (p=0.006)، عملکرد بیماران در وضعیت استفاده از ارتز با لبه خارجی بهتر بود (p=0.003) ولی جا به جایی مرکز فشار در حالت استفاده از ارتز بدون لبه کاهش قابل ملاحظه ای داشت (0.03p=). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از ارتز با لبه خارجی در بهبود میزان درد و عملکرد موثر بود ولی استفاده از ارتز بدون لبه منجر به کاهش جا به جایی مرکز فشار در صفحه داخلی-خارجی شد. بنابراین احتمالا باعث کاهش میزان گشتاور اداکشن زانو خواهد شد.