مینا ایروانی؛ فرزام فرهمند؛ سهیل مهدی پور
چکیده
پیش‌زمینه: استئوتومی بالای تیبیا یک روش معمول برای درمان ناهم‌راستایی محوری اندام تحتانی (بدشکلی‌های واروس-والگوس) است. موفقیت این جراحی به میزان اصلاح محور بارگذاری وابسته است. هدف از این مطالعه شبیه‌سازی جراحی استئوتومی بالای تیبیا در یک بیمار دارای بدشکلی واروس به منظور بررسی رابطه گوه استئوتومی با تغییرات محور مکانیکی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئوتومی بالای تیبیا یک روش معمول برای درمان ناهم‌راستایی محوری اندام تحتانی (بدشکلی‌های واروس-والگوس) است. موفقیت این جراحی به میزان اصلاح محور بارگذاری وابسته است. هدف از این مطالعه شبیه‌سازی جراحی استئوتومی بالای تیبیا در یک بیمار دارای بدشکلی واروس به منظور بررسی رابطه گوه استئوتومی با تغییرات محور مکانیکی و تغییرات پیکربندی مفصل بود.
مواد و روشها: به این منظور یک مدل المان محدود از بیمار دارای بدشکلی واروس برای تحلیل در محیط آباکوس ایجاد شد. هندسه مدل با استفاده از تصاویر سی‌تی‌اسکن کل اندام تحتانی و ام‌آر‌آی مفصل زانو بازسازی شد. جراحی استئوتومی به صورت استئوتومی گوه بسته با قراردادن گوه‌هایی با زوایای مختلف در قسمت پروگزیمال تیبیا و اعمال تغییر امتداد بارگذاری ناشی از آنها در مدل شبیه‌سازی شد. در طی آنالیز، یک بار ٦٠٠ نیوتنی در راستای محور مکانیکی مدل به مفصل ران اعمال شد و نتایج تغییرات در موقعیت فمور نسبت به تیبیا و توزیع نیرو در بافت‌های نرم مفصل مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته‌ها: مطالعه نشان داد که میزان اصلاح واقعی محور مکانیکی همواره کمتر از مقدار پیش بینی شده بر اساس امتداد استخوان‌ها در پیش از جراحی است که در آن اثرات بافت‌های نرم بر پیکربندی مفصل پس از جراحی در نظر گرفته نمی‌شود.
نتیجه‌گیری: مدل‌سازی اختصاصی بیمار می‌تواند با شبیه‌سازی عمل جراحی پیش از اجرای آن و تعیین میزان بهینه اصلاح، به بهبود نتایج عمل جراحی استئوتومی بالای تیبیا کمک کند.
محسن موحدی یگانه
چکیده
پیش‌زمینه : پیچ‌خوردگی سین‌دسموز بین یک تا یازده درصد صدمات مچ پا را شامل میشود. درک مکانیسم آسیب وارده، معاینه دقیق و استفاده از روشهای نوین تصویربرداری و آرتروسکوپی مچ پا اهمیت به‌سزایی در ارزیابی و درمان این ضایعه دارد. مواد و روشها: یازده بیمار (۹ مرد، ۲ زن) با میانگین سنی ۲۶ سال (۳۸-۲۲ سال) با تشخیص آسیب سین‌دسموز، از ...
بیشتر
پیش‌زمینه : پیچ‌خوردگی سین‌دسموز بین یک تا یازده درصد صدمات مچ پا را شامل میشود. درک مکانیسم آسیب وارده، معاینه دقیق و استفاده از روشهای نوین تصویربرداری و آرتروسکوپی مچ پا اهمیت به‌سزایی در ارزیابی و درمان این ضایعه دارد. مواد و روشها: یازده بیمار (۹ مرد، ۲ زن) با میانگین سنی ۲۶ سال (۳۸-۲۲ سال) با تشخیص آسیب سین‌دسموز، از نظر علایم بالینی و پرتونگاری بررسی و نتایج درمانی براساس مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا ( AOFAS ) ارزیابی گردید. میانگین زمان آسیب تا انجام آرتروسکوپی ۹ ماه (۱۲-۶ ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی ۱۲ ماه (۲۴-۶ ماه) بود. یافته‌ها : نتایج درمان در ۷ بیمار عالی (۱۰۰-۸۵) و ۴ بیمار خوب (۸۵-۷۰) بود. در آرتروسکوپی گیر افتادن بقایای رباط پاره شده در مفصل باعث درد میشد. این موارد در عکسهای اولیه دیاستاز نداشتند و در حین آرتروسکوپی علایمی از ناپایداری واضح مشاهده نگردید. در بعضی موارد تغییرات غضروفی در طرف مقابل و لبه مدیال قله تالوس دیده شد. نتیجه‌گیری: آسیب پنهان رباط سین‌دسموز می‌تواند عامل دردهای مزمن مچ پا باشد. دبریدمان رباط به روش آرتروسکوپی در مواردی که بیثباتی مفصل وجود نداشته باشد مؤثر میباشد .
علی ماواییان؛ فرساد بیگلری؛ سیامک شعبانی؛ حمید مهدوی محتشم؛ سید مرتضی کاظمی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی مچ پا حدود 10% کل شکستگی‌های اندام تحتانی را شامل میشود که با توجه به اهمیت این مفصل در راهرفتن و تحمل وزن نتایج درمانی شکستگی‌های این مفصل از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی نتایج درمان شکستگی‌های مچ پا با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی است.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع عرضی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی مچ پا حدود 10% کل شکستگی‌های اندام تحتانی را شامل میشود که با توجه به اهمیت این مفصل در راهرفتن و تحمل وزن نتایج درمانی شکستگی‌های این مفصل از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی نتایج درمان شکستگی‌های مچ پا با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی است.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع عرضی بود. 169 بیمار با شکستگی‌های مچ پا که تحت درمان جراحی با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی بودند نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. بیماران توسط سیستم امتیاز دهی کلینیکی مچ پا و هیندفوت مورد ارزیابی و امتیازدهی قرار گرفتند. و براساس تقسیمبندی وبر به سه گروه A وB وC تقسیم شدند.
یافته‌ها: از 169 نمونه 53 نفر زن و 116 نفر مرد بود. شایع‌ترین نوع شکستگی بای مالئول بود و اکثر بیماران از اختلال در عملکرد روزانه و درد رنج میبردند. همچنین الگوی راهرفتن آنان دچار تغییر شده بود. و براساس تقسیمبندی دنیس وبر بیشترین میزان شکستگی در تیپ B بود (45%). میانگین امتیاز کلینیکی مچ پا و هیندفوت 51 ( 49-53 CI 95%) بود و میانگین نمرۀ گروه B 47 بود که نسبت به گروه A و C کمتر است.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج بدست آمده و مطالعات موجود هنوز نتایج درمان جراحی شکستگی های قوزک پا بصورت مطلوب نبوده (بخصوص در تیپ B دنیس وبر) و نیاز به بررسیهای بیشتر و یافتن روش های مداخلهای مناسبتر در جهت بدست آوردن نتایج مطلوب بود.
محمد فکور؛ حنون سعدونی؛ پیام محمدحسینی؛ سعید باستان
چکیده
چکیدهمقدمه: هدف از انجام این مطالعه یافتن ارتباط آماری میان یافته‌های بالینی و عملکردی بر اساس معیار نمرهدهی Lysholm در میزان موفقیت جراحی و رضایت بیماران از بازسازی آرتروسکوپیک رباط صلیبی قدامی، ACL (anterior cruciate ligament) بود.روش کار: مطالعه به صورت آینده‌نگر و مقطعی (cross-sectional) انجام شد. 38 بیمار (42 زانو) در ردة سنی 17 تا 45 سال، که طی سالهای ...
بیشتر
چکیدهمقدمه: هدف از انجام این مطالعه یافتن ارتباط آماری میان یافته‌های بالینی و عملکردی بر اساس معیار نمرهدهی Lysholm در میزان موفقیت جراحی و رضایت بیماران از بازسازی آرتروسکوپیک رباط صلیبی قدامی، ACL (anterior cruciate ligament) بود.روش کار: مطالعه به صورت آینده‌نگر و مقطعی (cross-sectional) انجام شد. 38 بیمار (42 زانو) در ردة سنی 17 تا 45 سال، که طی سالهای 1397 و 1398 به دلیل پارگی ACL تحت جراحی آرتروسکوپی بازسازی در بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز قرار گرفته بودند، وارد این مطالعه شدند. 6 و 12 ماه پس از جراحی، تست‌های کلینیکی شامل «تست کشویی قدامی» (anterior drawer) و «تست لاچمن» (Lachman test) و پرسشنامة استاندارد Lysholm برای بیماران انجام و تکمیل شد و میزان همخوانی نتایج تست‌ها با نتایج حاصل از پرسشنامة Lysholm و در نهایت با MRI بررسی شد.نتایج: در تشخیص پارگیACL ، 6 ماه پس از جراحی، بالاترین «حساسیت» مربوط به تست کشویی قدامی و معیار Lysholm، بالاترین «اختصاصیت» مربوط به تست لاچمن، بالاترین «ارزش اخباری مثبت» مربوط به تست لاچمن؛ و «بالاترین ارزش اخباری منفی» مربوط به تست کشویی قدامی و معیار Lysholm بود. 12 ماه پس از جراحی، «بالاترین حساسیت» مربوط به معیار Lysholm، «بالاترین اختصاصیت» مربوط به تست لاچمن، «بالاترین ارزش اخباری مثبت» مربوط به تست لاچمن و «بالاترین ارزش اخباری منفی» مربوط به معیار Lysholm بود. در 6 ماه اول، در 16/13% از بیماران نقص ترمیم (graft failure) مشاهده شده بود اما میزان فراوانی بیماران قرار گرفته در دسته Fair و Poor با معیار Lysholm، 95/28% بود. در 6 ماه دوم، در 14/7% از بیماران نقص ترمیم مشاهده شده بود اما میزان فراوانی بیماران قرار گرفته در دسته Fair و Poor معیار Lysholm، 05/19% بود.نتیجه‌گیری: از آنجایی که در برخی شرایط نظیر زیاد بودن قطر زانو به دلیل چاقی یا وجود تورم، معاینه ممکن است محدود شود و استناد به نتایج تست‌های بالینی ممکن است با خطا مواجه شود، پیشنهاد میشود علاوه بر تست‌های مکانیکی نظیر تست لاچمن و تست کشویی قدامی، جهت ارزیابی دقیق‌تر میزان موفقیت جراحی و درمان و نیز کمک به شناسایی دقیق‌تر آسیب‌های محتمل از پرسشنامه‌های استاندارد مانند Lysholm استفاده شود.
سید مرتضی کاظمی؛ شاهین صالحی؛ سید محمد قریشی؛ مهرشاد پورسعید اصفهانی؛ محمد حسبی؛ ژیلا شرقی؛ فرشاد صفدری
چکیده
مقدمه: دیسپلازی هیپ یکی از دلایل تغییرات دژنراتیو زودهنگام هیپ است. در مطالعات قبلی مقادیر مختلفی برای شیوع این مشکل درافراد نرمال در کشورهای مختلف دنیا گزارش شده است. ما در این مطالعه به بررسی شیوع دیسپلازی هیپ در جامعه نرمال ایرانی و
اندازه گیری پارامترهای مختلف مورفولوژی استابولوم پرداختیم.
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، 586 هیپ ...
بیشتر
مقدمه: دیسپلازی هیپ یکی از دلایل تغییرات دژنراتیو زودهنگام هیپ است. در مطالعات قبلی مقادیر مختلفی برای شیوع این مشکل درافراد نرمال در کشورهای مختلف دنیا گزارش شده است. ما در این مطالعه به بررسی شیوع دیسپلازی هیپ در جامعه نرمال ایرانی و
اندازه گیری پارامترهای مختلف مورفولوژی استابولوم پرداختیم.
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، 586 هیپ متعلق به 293 فرد نرمال از نظر مفاصل هیپ بررسی شدند. در رادیوگرافی ساده قدامی
خلفی 5 پارامتر central edge angle(CEA)، acetabular angle (AA)، acetabular depth (AD)، acetabular roof obliquity (ARO) و roof angle (RA) اندازه گیری شد. مقادیر بین زنان و مردان و نیز هیپ های سالم و دیسپلاستیک مقایسه شد. همچنین، همبستگی CEA و AA و سایر پارامترها بررسی شد.
نتایج: بر اساس CEA، 15 هیپ (6/2%) و براساس AA، 19 هیپ (2/3%) دچار دیسپلازی قطعی یا خفیف بودند. مقادیر AD و RA به طور معناداری در مردان بیشتر بود. به غیر از AA و AD، در سایر موارد، همبستگی آماری معناداری بین CEA یا AA و پارامترهای دیگر وجود داشت. مقادیر CEA، AA، ARO و RA در گروه دیسپلاستیک براساس CEA یا AA، با گروه نرمال اختلاف آماری معناداری داشت.
نتیجه گیری: دیسپلازی قطعی در 7/0%، دیسپلازی خفیف در 9/1% دیده شد. باتوجه به این که مقدار CEA بین دو جنس زن و مرد یکسان بود و این زاویه با سایر پارامترهای مورفولوژی استابولوم همبستگی معناداری داشت، به نظر می رسد استفاده از CEA برای ارزیابی وجود دیسپلازی هیپ مناسب تر است.
محمد دهقانی؛ حسین فانیان
چکیده
پیش‌زمینه: آسیب‌های نسج نرم یا استخوانی به‌ویژه شکستگی دررفتگی‌های این مفصل به خشکی مفصل و کاهش قابل توجه عملکرد انگشت و دست می‌انجامد. در این مطالعه از کشش دینامیک برای حرکت زودرس مفصل استفاده شد.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی مقطعی در یک بیمارستان در اصفهان انجام شد. ۱۸ بیمار بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۸۰ در این مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آسیب‌های نسج نرم یا استخوانی به‌ویژه شکستگی دررفتگی‌های این مفصل به خشکی مفصل و کاهش قابل توجه عملکرد انگشت و دست می‌انجامد. در این مطالعه از کشش دینامیک برای حرکت زودرس مفصل استفاده شد.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی مقطعی در یک بیمارستان در اصفهان انجام شد. ۱۸ بیمار بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۸۰ در این مطالعه وارد شدند که ۱۰ مورد انگشت چهارم، ۵ انگشت پنجم و ۳ انگشت سوم بودند. میانگین سن بیماران ۲۴ سال (۳۹-۱۸) و زمان مراجعه بین ۱ تا ۱۸ روز (میانگین ۷روز) بود. از دو پین ظریف یک میلی‌متری در پروگزیمال و دیستال مفصل و رابر (کش) جهت کشش استفاده شد. در تمام موارد، شکستگی سطح مفصلی بیش از 40% بود. پس از روز اول برقراری کشش حرکت فعال مفصل شروع گردید و ثابت‌کننده ۶-۴ هفته بعد برداشته شد. بررسی براساس دامنه حرکت مفصل و یافته‌های رادیولوژی در ۹ ماه بعد (۲۳-۸ ماه) انجام پذیرفت.یافته‌ها: تمام بیماران با دامنه حرکتی ۹۲ درجه (۹۸-۸۲ جوش خوردگی کامل را بدست آوردند. چهار بیمار ۱۰ درجه محدودیت در صاف کردن مفصل و ۳ بیمار خشکی مفصل به میزان ۱۰ درجه داشتند. همواری سطح مفصل در پرتونگاری نهایی همه بیماران به جز ۲ مورد دیده شد.نتیجه‌گیری: کشش دینامیک در شکستگی- دررفتگی‌ها با جابه‌جایی مفصل پروگزیمال (شکستگی پیلون) اجازه حرکت زودرس مفصل همزمان با ترمیم نسج نرم و جوش‌خوردن استخوان را می‌دهد.
چکیده
۹۵پیش‌زمینه: شکستگی ترقوه، یکی از شایع‌ترین شکستگی‌های انسان است. اگرچه بیشتر شکستگی‌های ترقوه را می‌توان با روشهای غیرجراحی درمان نمود، اما مواردی مانند جابه‌جایی زیاد شکستگی، شانه مواج، آسیب عصبی عروقی، عدم جوش‌خوردن و ... نیازمند عمل جراحی می‌باشند. اگرچه روشهای متعددی برای تثبیت داخلی ترقوه وجود دارد، اما هنوز در ...
بیشتر
۹۵پیش‌زمینه: شکستگی ترقوه، یکی از شایع‌ترین شکستگی‌های انسان است. اگرچه بیشتر شکستگی‌های ترقوه را می‌توان با روشهای غیرجراحی درمان نمود، اما مواردی مانند جابه‌جایی زیاد شکستگی، شانه مواج، آسیب عصبی عروقی، عدم جوش‌خوردن و ... نیازمند عمل جراحی می‌باشند. اگرچه روشهای متعددی برای تثبیت داخلی ترقوه وجود دارد، اما هنوز در مورد بهترین روش اختلاف‌نظر وجود دارد. در این مطالعه، نتایج تثبیت داخلی ترقوه با یک روش داخل مدولا بررسی شد.مواد و روشها: در یک مطالعه آینده‌نگر توصیفی، از بیمارانی که به‌علت شکستگی ترقوه در فاصله زمانی فروردین ۸۵ تا اسفند ۱۳۸۶ به یک مرکز درمانی اصفهان مراجعه نمودند، ۲۰ بیمار (۱۳ مرد و ۷ زن) با میانگین سنی ۳۲ سال (۵۵-۲۰ سال) تحت عمل جراحی قرار گرفتند و شکستگی‌ها با شکاف کوچک و پیـچ کانوله، ثابت و نتایج جراحی از نظر زمان جوش‌خوردن، دامنه حرکت شانه، میـزان عوارض و رضـایت بیمار بررسی شد. میانگین زمــان پیگیری ۶ ماه (۱۰-۴ ماه) بود.یافته‌ها: میانگین زمان جوش‌خوردن ۱۰ هفته بود. در ۹۵% موارد، جوش خوردن کامل و بدون عارضه بود و در ۵% موارد، به دلیل ترومای مجدد، پیچ کانوله در ماه سوم خم شد که با پیچ قطورتر جایگزین گردید. عارضه خاصی بعد از عمل مشاهده نشد. تمام بیماران از نتیجه عمل رضایت داشتند.نتیجه‌گیری: به نظر میرسد که تثبیت داخلی ترقوه با پیچ کانوله، یک روش موثر و کم عارضه میباشد. مطالعات تکمیلی در این زمینه توصیه میشود.
محمد جعفر امامی؛ فریدون مجتهد جابری؛ نگار آذرپیرا؛ امیررضا وثوقی؛ نادر تنیده
چکیده
پیش‌زمینه: پیشگیری از فیبروز داخل مفصلی از طریق داروها و روشهای جراحی مختلف، مقوله مهمی در ارتوپدی مدرن میباشد. این مطالعه جهت تعیین اثر داروی بواسی زوماب بر فیبروز داخل مفصلی در خرگوش‌ها انجام شد.مواد و روشها: فیبروز داخل مفصلی با برداشتن استخوان کورتیکال در سمت داخل کوندیل فمور سمت راست ۳۰ خرگوش سفید زیر بیهوشی القا شد. خرگوش‌ها ...
بیشتر
پیش‌زمینه: پیشگیری از فیبروز داخل مفصلی از طریق داروها و روشهای جراحی مختلف، مقوله مهمی در ارتوپدی مدرن میباشد. این مطالعه جهت تعیین اثر داروی بواسی زوماب بر فیبروز داخل مفصلی در خرگوش‌ها انجام شد.مواد و روشها: فیبروز داخل مفصلی با برداشتن استخوان کورتیکال در سمت داخل کوندیل فمور سمت راست ۳۰ خرگوش سفید زیر بیهوشی القا شد. خرگوش‌ها به‌صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل سرم نمکی گرفتند، گروه یک تزریقه؛ تحت تزریق داخل مفصلی داروی بواسی زرماب (۲.۵ mg/kg) و گروه دو تزریقه، تحت دو تزریق داخل مفصلی در روز عمل جراحی و ۱۴ روز بعد از آن قرار گرفتند. چهل و پنج روز بعد از جراحی، حیوانات قربانی شدند. شدت فیبروز با میزان دامنه حرکت مفصل، مقیاس چسبندگی ماکروسکوپی و متغیرهای میکروسکوپی سنجیده شدند.یافته‌ها: اگرچه اختلاف معناداری بین گروه‌های کنترل و یک تزریقه از لحاظ متغیرهای ماکروسکوپی (دامنه حرکت مفصل و مقیاس چسبندگی) دیده نشد اما از لحاظ میکروسکوپی، همه متغیرها به‌جز بافت گرانولاسیون در گروه یک تزریقه بهتر بودند. گروه دو تزریقه در مقایسه با گروه یک تزریقه، نه تنها از لحاظ دامنه حرکت مفصل (۰.۰۰۱=p < /em>) و مقیاس چسبندگی (۰.۰۱۲=p < /em>)، بلکه از لحاظ تمامی متغیرهای میکروسکوپی، به‌جز میزان سلولها و بافت گرانولاسیون، نسبت به گروه یک تزریقه برتری داشتند.نتیجه‌گیری: اگرچه تک دوز تزریق داخل مفصلی بواسی زوماب در پیشگیری از ایجاد فیبروز داخل مفصلی موثر است، اما تزریق مجدد آن باعث نتایج بهتری میشود.
علی افراسیابی؛ علیرضا غزنوی؛ فرزان واحدی فرد
چکیده
چکیدهمقدمه : بیماری براکی متاتارس یک بیماری نادر دفرمیتی پا است که در اکثر موارد به علت زود بسته شدن اپیفز متاتارس که باعث کوتاهی ان میشود ایجاد میشود. به نظر میرسد فاکتور های زیادی همچون تروما، ایاتروژنیک و مادرزادی در ایجاد این وضعیت با یا بدون ارتباط با سندروم های سیستمیک نقش دارند. این دفرمیتی با گستره وسیعی از الگو های کلینیکی ...
بیشتر
چکیدهمقدمه : بیماری براکی متاتارس یک بیماری نادر دفرمیتی پا است که در اکثر موارد به علت زود بسته شدن اپیفز متاتارس که باعث کوتاهی ان میشود ایجاد میشود. به نظر میرسد فاکتور های زیادی همچون تروما، ایاتروژنیک و مادرزادی در ایجاد این وضعیت با یا بدون ارتباط با سندروم های سیستمیک نقش دارند. این دفرمیتی با گستره وسیعی از الگو های کلینیکی از نارضایتی زیبایی شناختی تا درد شدید شناخته میشود. ابزارها و روشها :این مطالعه به صورت case series در سال 1397 در مجتمع آموزشی پژوهشی درمانی رسول اکرم (ص) دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام میشود.به علت نادر بودن بیماری تمامی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی که بیماری انها به وسیله گرافی پا و توسط یک متخصص ارتوپدی تایید شده بود و تنها علل مادرزادی داشته باشند وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران ، میزان افزایش طول و مدت زمان طول کشیدن شروع درمان تا خارج شدن فیکساتور توسط چک لیست و از پرونده بیماران جمع اوری شد.کلیه افراد با درگیری غیر از متاتارس چهارم, و یا به علت تروما و ثانویه جراحی های پا و یا قانویه به سندرم های ژنتیکی یا همراه با سینداکتیلی و پلی داکتیلی از مطالعه حذف شدند نتایج : این مطالعه بر روی 9 بیمار شامل 8 زن و یک مرد با میانگین سنی 12.3 سال انجام شد.2 نفر از خانم های مورد مطالعه دچار درگیری دو طرفه بودند که در نتبجه 11 مورد جراحی مورد بررسی قرار گرفت. به طور میانگین شاهد 16.58 میلیمتر افزایش طول در مدت زمان به طور میانگین 96.5 روز بودیم. همچنین مشاهده شد به طور میانگین شاهد 48.23 درصد افزایش طول متاتارس در طی مدت زمان درمان بودیم که در 100 درصد بیماران mal:union: مشاهده نشد.نتیجه گیری : بر اساس یافته های این مطالعه میزان Mal:union: پس از این عمل جراحی صفر درصد بود که در مقایسه با روش های دیگر برتری واضح مشاهده شد. همچنین به دلیل انجام این عمل جراحی در سنین پایین شاهد افرایش درصد طول بیش از سایر مطالعات شدیم
امیر رضا صادقی فر؛ مرتضی هاشمیان؛ جاماسب مقدم
چکیده
پیش‌زمینه: پارگی روتاتورکاف یکی از علل عمده درد و ناتوانی در شانه بهخصوص در افراد بالای ۶۰ سال میباشد. در سالهای اخیر بهدلیل عوارض ناشی از درمان‌های آرتروسکوپی و تا حدودی عدم امکان ترمیم با گرههای قوی و قابل اطمینان، تمایل به انجام جراحی باز بیشتر شده است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج پارگی روتاتورکاف با روش جراحی باز و ...
بیشتر
پیش‌زمینه: پارگی روتاتورکاف یکی از علل عمده درد و ناتوانی در شانه بهخصوص در افراد بالای ۶۰ سال میباشد. در سالهای اخیر بهدلیل عوارض ناشی از درمان‌های آرتروسکوپی و تا حدودی عدم امکان ترمیم با گرههای قوی و قابل اطمینان، تمایل به انجام جراحی باز بیشتر شده است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج پارگی روتاتورکاف با روش جراحی باز و ایجاد یک سطح برای اتصال تاندون بود.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۱۴ بیمار (۸ زن، ۶ مرد) با میانگین سنی ۱۴/۰۴±۵۷/۹۴ سال که کاندید عمل جراحی پارگی روتاتورکاف بودند، بهوسیله دو پرسشنامه «آزمون ساده شانه» (SST ) و «جراحان شانه و زانوی آمریکا» برای بررسی عملکرد شانه ارزیابی شدند. این پرسشنامهها توسط یک پزشک ارتوپد قبل و بعد از انجام جراحی انجام شد.یافته‌ها: میانگین پرسشنامه SST قبل از جراحی ۱۰/۱۷، و پس از جراحی در مدت ۶ و ۹ ماه به ترتیب ۱۰/۶۷ و ۱۰/۸۱ بود و میانگین نمره قبل از جراحی به‌طور معناداری کمتر از نمرات پس از جراحی بود (p < /em>=۰/۰۲۶). میانگین نمره پرسشنامه قبل از جراحی ۴۲/۸۲ و ۶ و ۹ ماه پس از جراحی بهترتیب ۴۷/۹۵ و ۵۷/۴۳ بود و میانگین نمره بعد از جراحی به‌طور معناداری کمتر از نمره قبل از جراحی بود (p < /em>=۰/۰۲۵).نتیجه گیری: جراحی شانه همراه را ترمیم روتاتور کاف در افراد با پارگی تاندون بسیار موثر میباشد و پس از عمل جراحی بهبود عملکرد و کاهش درد حاصل می‌گردد. استفاده از روش ایجاد سطح به جای شیار، و بخیه داخل استخوانی به جای انکور سوچور موفقیت آمیز می باشد.
علیرضا منافی راثی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ امیرحسین فلاحی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
۹۵پیش‌زمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که به‌صورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان می‌شوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگ‌های عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار ...
بیشتر
۹۵پیش‌زمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که به‌صورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان می‌شوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگ‌های عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار دچار پیچ‌خوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچ‌گیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای ۷ تا ۱۴ پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازه‌گیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از µg/ml ۰/۲ بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگ‌های عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگ‌های عمقی بررسی گردید. یافته‌ها: از ۹۵ بیمار، ۴۶ نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگ‌های عمقی بودند. در ۲۱ بیمار (۱/۲۲%) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در ۳بیمار ترمبوز رگ‌های عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (≥۳) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (۰۱/۰=p). نتیجه‌گیری: ترمبوز رگ‌های عمقی عارضه شایع به‌دنبال گچ‌گیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمی‌باشد.
علیرضا x علیرضا هوتکانی؛ حسن کریمی؛ علی مرادی؛ احسان واحدی؛ ابوالفضل کاظمی
چکیده
پیش‌زمینه: ضایعات تروماتیک دست از مهم‌ترین آسیب‌هایی است که منجربه کارافتادگی می‌گردد. باتوجه به درصد بالای گروه‌های سنی فعال اجتماعی و کاری که دچار چنین ناتوانی‌هایی می‌شوند، بررسی نتایج درمانی آسیب‌های عصبی و تاندونی دست، جهت دستیابی به رویکرد مناسب درمانی در بخش اورژانس ارتوپدی مورد نظر قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: ضایعات تروماتیک دست از مهم‌ترین آسیب‌هایی است که منجربه کارافتادگی می‌گردد. باتوجه به درصد بالای گروه‌های سنی فعال اجتماعی و کاری که دچار چنین ناتوانی‌هایی می‌شوند، بررسی نتایج درمانی آسیب‌های عصبی و تاندونی دست، جهت دستیابی به رویکرد مناسب درمانی در بخش اورژانس ارتوپدی مورد نظر قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه آینده‌نگر، از مراجعان اورژانس ارتوپدی یک بیمارستان در مشهد، ۹۱ بیمار (۸۷ مرد و ۴ زن) به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و با پیگیری 18 ماهه مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۲۶/۶ سال بود. اطلاعات جمعیت‌شناسی و جزییات آسیب‌ها قبل و بعد از عمل، تکمیل و مقایسه شدند.یافته‌ها: میانگین اندازه آسیب‌های دست ۴/۴ سانتی‌متر و بیشتر لبه‌های تیز داشتند. آسیب تاندون‌های خم‌کننده سطحی انگشت دوم و خم‌کننده کارپی رادیالیس؛ و نیز تاندون‌های بازکننده مشترک انگشتان ۳ و ۴ و بازکننده بلند شست، از شایع‌ترین آسیب‌ها بودند. شایع‌ترین عارضه، خشکی مفصل بود که رابطه مستقیم با ناکافی بودن فیزیوتراپی داشت. نتایج ترمیم عصب اولنار بدتر از مدیان بود و هیچ‌کدام از اعصاب بازگشت کامل حس و حرکت نداشتند.نتیجه‌گیری: نتایج درمان آسیب‌های تاندونی و عصبی به‌صورت اورژانس چندان مطلوب نمی‌باشد و بهتر است آسیب عصب یا چند تاندون با هم به صورت اورژانس انجام پذیرد. با توجه به شیوع بیشتر آسیب‌های عصبی و تاندونی دست در مردان جوان و سنین کار، اجرای طرح مدون در شهر جهت بالا بردن ایمنی کار ضروری میباشد.
فاطمه ولی پوری گودرزی؛ مجید بقایی نژاد
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های انفجاری (Burst fractures) مهره حدود 15% آسیب ستونفقرات را تشکیل میدهند که شایع‌ترین محل آن در ناحیه پشتی کمری میباشد. امروزه تشخیص نوع شکستگی و آسیب‌های همراه معمولاً با استفاده ازرادیوگرافی ساده، سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی صورت میگیرد، اما این روشها محدودیتهای زیادی مانند خطر تابش اشعه و هزینه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های انفجاری (Burst fractures) مهره حدود 15% آسیب ستونفقرات را تشکیل میدهند که شایع‌ترین محل آن در ناحیه پشتی کمری میباشد. امروزه تشخیص نوع شکستگی و آسیب‌های همراه معمولاً با استفاده ازرادیوگرافی ساده، سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی صورت میگیرد، اما این روشها محدودیتهای زیادی مانند خطر تابش اشعه و هزینه بالا را دارند. در این تحقیق سعی شد تا یک روش نوین برای تشخیص شکستگی در تصاویر ترموگرافی ارائه شود.
مواد و روشها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقدماتی است که بر روی مجموعهای از تصاویر حرارتی که از یک مرکز بالینی در کالیفرنیا بهدست آمد، صورت گرفت و تشخیص شکستگی انفجاری ناپایدار ستونفقرات کمری براساس الگوی حرارتی و با استفاده از روش کلاستربندی
Fuzzy C- Means (FCM) و الگوریتم اجزای متصل برگشتی انجام شد. در این تحقیق با بررسیهای انجام شده توسط پزشک متخصص ارتوپدی، که قبلاً از بیماران صورت گرفته بود، صحت انجام این کار تأیید میشود.
یافته‌ها: پس از اعمال مراحل پیش پردازش و اعمال خوشهبندی FCM بر روی تصویر، خوشههای متعلق به ستونفقرات کمری که مرکز آنها در مکان اول و دوم از ماتریس مراکز خوشهها قرار داشت با یکدیگر جمع شدند و سپس تشخیص شکستگی‌های انفجاری ناپایدار ستونفقرات کمری براساس تکنیک برچسب زدن اجزا صورت گرفت. از ۱۳۰ تصویر حرارتی، در۹۸ تصویر شکستگی نشان داده شد و در ۳۲ تا شکستگی مشخص نگردید. در مقایسه با سی تی اسکن ۹۵٪ نتیجه مشابه داشت.
نتیجه‌گیری: روش ارائه شده در این مقاله بهعنوان یک روش غیرتهاجمی و مقرون به صرفه برای تشخیص شکستگی‌های انفجاری ناپایدار ستونفقرات کمری مورد توجه قرار میگیرد. تکنیکها و نکاتی که به صورت تجربی و مبتنی بر اصول علمی در انجام این تحقیق به دست آمده است، می‌تواند به پزشکان جهت تشخیص سریع شکستگی‌های انفجاری ناپایدار ستونفقرات کمری مبنی بر تجزیه و تحلیل تصاویر حرارتی یاری رساند.
احمدرضا افشار؛ افشین امین‌زاده گوهری؛ زهرا یکتا
چکیده
پیش‌زمینه: این مطالعه, پراکندگی اولنار واریانس را در مبتلایان به بیماری کین باخ و همچنین در جمعیت عادی بالغین در ایران ارائه می‌دهد و هدف ما بررسی ارتباط اولنار واریانس منفی با بیماری کین باخ در بیماران بود. مواد و روشها: این مطالعه شامل دو گروه بود. در گروه اول, پرونده‌های مراجعان به درمانگاه ارتوپدی دو بیمارستان ارومیه به صورت ...
بیشتر
پیش‌زمینه: این مطالعه, پراکندگی اولنار واریانس را در مبتلایان به بیماری کین باخ و همچنین در جمعیت عادی بالغین در ایران ارائه می‌دهد و هدف ما بررسی ارتباط اولنار واریانس منفی با بیماری کین باخ در بیماران بود. مواد و روشها: این مطالعه شامل دو گروه بود. در گروه اول, پرونده‌های مراجعان به درمانگاه ارتوپدی دو بیمارستان ارومیه به صورت گذشته‌نگر بررسی شد و پراکندگی اولنار واریانس در ۶۰ مورد مبتلا به بیماری کین‌باخ به دست آمد. گروه دوم شامل پراکندگی اولنار واریانس در ۴۰۰ پرتونگاری استاندارد مچ دست افراد عادی بود. داده‌های به دست آمده از دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. یافته‌ها: میانگین اولنار واریانس در گروه مبتلایان به بیماری کین باخ ۷/۱±۱/۱- میلیمتر و در گروه کنترل ۵/۱±۷/۰+ میلیمتر بود و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود (۰۰۱/۰) . در گروه بیماران، اولنار واریانس در ۳۸ نفر (۶۳%) منفی، در ۱۶ نفر (۲۷%) صفر و در 6 نفر (۱۰%) مثبت بود و برتری اولنار واریانس منفی در مبتلایان به بیماری کین باخ از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۲۷/۰=p < /em>). در گروه کنترل ۵۶ نفر (۱۴%) اولنار واریانس منفی، ۱۶۰ نفر (۴۰%) اولنار واریانس صفر و 184 نفر (46%) اولنار واریانس مثبت داشتند و ارتباطی بین سن یا جنس آنها با اولنار واریانس وجود نداشت. در این مطالعه رابطه معنی‌دار بین اولنار واریانس منفی و ایجاد بیماری کین باخ مشاهده شد (۰۰۱/۰). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش از این نظریه که بین اولنار واریانس منفی و ایجاد بیماری کین باخ ارتباط وجود دارد، حمایت می‌کند.
آرمین نیکزاد؛ فرید عباس زاده؛ زهرا سقایی؛ سهیل مهدی پور؛ فیروز مددی؛ مراد کریم پور
چکیده
پیش‌زمینه: تعویض مفصل زانو بک درمان استاندارد برای زانوهای مبتلا به ساییدگی است و اندازه‌گیری زاویه چرخش ناحیه دیستال فمور یکی از مهم‌ترین مباحث میباشد. در روشهای متداول، این زاویه به‌صورت دوبعدی و با تصاویر سی‌تی اسکن اندازه‌گیری میشود که البته با خطا همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه اندازه‌گیری این زاویه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تعویض مفصل زانو بک درمان استاندارد برای زانوهای مبتلا به ساییدگی است و اندازه‌گیری زاویه چرخش ناحیه دیستال فمور یکی از مهم‌ترین مباحث میباشد. در روشهای متداول، این زاویه به‌صورت دوبعدی و با تصاویر سی‌تی اسکن اندازه‌گیری میشود که البته با خطا همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه اندازه‌گیری این زاویه به‌صورت سهبعدی بود.
مواد و روشها: با استفاده از تصاویر سی‌تی‌اسکن، مدل سه بعدی فمور ۴۰ بیمار با نرمافزارهای مهندسی استخراج گردید. با قرار دادن نشانهها، زاویه چرخش ناحیه انتهایی، با استفاده از محورهای برآمدگی پشتی، آناتومیک بین اپی‌کوندیل‌ها، جراحی بین اپی‌کوندیل‌ها و خط وایت ساید در دو نمای عمود بر محور آناتومی و مکانیکی محاسبه شد.
یافته‌ها: در حالت نمای مشاهده عمود بر محور مکانیکی، میانگین زاویه بین خط برآمدگی پشتی با خط وایت ساید، محور جراحی بین اپی کوندیلها و محور آناتومیک بین اپی‌کوندیل‌ها به ترتیب برابر با ۳/۴۱ ، ۱/۳۱- و ۵/۵۳ ؛ و در حالت نمای مشاهده عمود بر محور آناتومی، به ترتیب ۰/۷۴- ، ۱/۲۶- و ۵/۶۷ درجه بود. نمودار بلند ـ آلتمن نشان داد، جز در محورهای بین اپی‌کوندیل‌ها و جراحی بین اپی‌کوندیل‌ها، رابطه‌ای بین سایر زوایا وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: محورهای برآمدگی پشتی، آناتومیک بین اپی‌کوندیل‌ها، جراحی بین اپی‌کوندیل‌ها، تحت تأثیر نمای اندازه‌گیری نمیباشند، اما اختلاف حدود ۴ درجه نشان می‌دهد اندازهگیریهایی که بر مبنای محور خط وایت ساید انجام میگیرد، تحت تأثیر نحوه قرارگیری اندام میباشد. عدم ارتباط این خطوط نشان می‌دهد که باید محورهای دیگر و بیشتری برای بهبود عمل جراحی استفاده شود.
سیاوش شریفی؛ امین بیغم صادق؛ احمد عریان؛ یاسمین علوی
چکیده
چکیدهپیش‌زمینه: امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی‌ها و سرعت بخشیدن به ترمیم نقیصه‌های استخوانی از پیوند استخوانی استفاده میشود. پیوندهای استخوان خودی هنوز هم به عنوان یک معیار طلایی در مقایسه با سایر عوامل تحریک‌کنندة استخوان‌سازی مطرح هستند. پیوند استخوان پیوندی خودی (Autograft) علاوه بر مواد تحریک‌کنندة ...
بیشتر
چکیدهپیش‌زمینه: امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی‌ها و سرعت بخشیدن به ترمیم نقیصه‌های استخوانی از پیوند استخوانی استفاده میشود. پیوندهای استخوان خودی هنوز هم به عنوان یک معیار طلایی در مقایسه با سایر عوامل تحریک‌کنندة استخوان‌سازی مطرح هستند. پیوند استخوان پیوندی خودی (Autograft) علاوه بر مواد تحریک‌کنندة التیام، حاوی سلول‌هایی است که واکنش‌های ایمنی را تحریک نمی‌کنند و باعث انتقال بیماری‌های مسری نمی‌شوند. ولی همین جمع‌آوری استخوان خودی عوارضی مثل درد، عفونت، شکستگی، از دست دادن خون و افزایش مراحل جراحی دارد و نیز مقدار استخوان برداشت شده محدود است. استفاده از تارانتولا کوبِن‌سیس (Tarantula Cubensis) در ترمیم زخم گاو، در روز چهارده، باعث اپیتلیالیزاسیون مجدد و کاهش التهاب میشود و همچنین در کاهش عفونت نقش دارد چرا که ترانکرون (Theranekron) روند التهاب را تغییر می‌دهد. هدف از مطالعة حاضر بررسی استفاده از ترانکرون در ترمیم استخوان و بررسی روند التیام استخوان درخرگوش است.مواد و روش کار: در این مطالعه از 20 خرگوش نر در 4 گروه 5 تایی استفاده شد. قطعه استخوانی از استخوان رادیوس برداشته شد. در گروه اول در محل نقیصه، ترانکرون با دوز یک میکروگرم بر کیلوگرم تزریق شد. در گروه دوم، نرمال سالین در محل نقیصه تزریق شد. در گروه سوم (گروه کنترل منفی)، هیچ ماده‌ای تزریق نشد. در گروه چهارم (گروه اتوگرافت)، قطعة برش خورده در جای خود قرار گرفت و پوست و عضلات بخیه شدند. رادیوگراف از دست خرگوش‌ها، بعد از عمل و در روزهای 14، 28، 42 و 56 در نمای جانبی تهیه شد. نمونه‌برداری از استخوان برای ارزیابی هیستوپاتولوژی در هفتة هشتم انجام گرفت. رادیوگراف‌ها و نمونه‌ها از لحاظ میزان جوش‌خوردگی، فعالیت استخوان‌سازی و دوباره شکل‌پذیری مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته‌ها و نتیجه‌گیری: گروه ترانکرون تقریباً مانند گروه اتوگرافت عمل کرده بود و از گروه نرمال سالین و کنترل منفی عملکرد بهتری داشت. بنابراین، عصارة الکلی ترانکولا کوبِن‌سیس درترمیم شکستگی استخوان مؤثر است.
محمد دهقانی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی انگشتان شامل متاکارپ و فالانکس‌‌ها از شکستگی‌های شایع اندام فوقانی میباشد که در حوادث ورزشی و صنعتی ایجاد میشود. یکی از روشهای درمان شکستگی‌های ناپایدار استفاده از پلاک میباشد و هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج استفاده از پلاک‌های تیتانیومی در درمان این شکستگی‌ها و عوارض آن بود.مواد و روشها: در یک ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی انگشتان شامل متاکارپ و فالانکس‌‌ها از شکستگی‌های شایع اندام فوقانی میباشد که در حوادث ورزشی و صنعتی ایجاد میشود. یکی از روشهای درمان شکستگی‌های ناپایدار استفاده از پلاک میباشد و هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج استفاده از پلاک‌های تیتانیومی در درمان این شکستگی‌ها و عوارض آن بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۹ بیمار با ۴۸ شکستگی شامل ۲۱ شکستگی متاکارپ و ۲۷ شکستگی انگشت بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۷۸در یک مرکز درمانی اصفهان تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۲۷ سال (۵۳-۱۴) و تمام موارد ناپایدار بودند. ۲۸ مورد اطراف مفصلی و ۲۰ مورد تنه استخوان بودند. میانگین زمان پیگیری ۱۷ ماه (۵۲-۶ ماه) بود و دامنه حرکت و عملکرد انگشتان بررسی شدند.یافته‌ها: همه بیماران تا یک ماه بعد از جراحی، هر هفته و سپس هر دو هفته تا سه ماه و بعد از آن هر سهماه پیگیری شدند. نتایج براساس مجموع حرکات فعال انگشتان بررسی شد که در ۳۹ مورد عالی (۲۲۱ درجه)، ۸ مورد خوب (۲۲۰-۱۲۱ درجه) و یک مورد بد (
محمدرضا گیتی؛ آرش شرافت وزیری؛ لیلا اوریادی زنجانی؛ امیررضا فرهود
چکیده
پیش‌زمینه: هدف از انجام این مطالعه، سنجش مقادیر ایزوکینتیک پارگیهای ترمیم شده عضله سینه‌ای بزرگ در مقایسه با سمت آسیب ندیده و تعیین حرکتی از سمت آسیبی بود که بیشتر از همه متأثر شده بود.مواد و روشها: نه پارگی عضله سینه‌ای بزرگ در ۹ بیمار بررسی گردید. تمامی بیماران توسط یک جراح جراحی شدند و پس از میانگین مدت زمان ۲/۴ سال (۴-۱ سال)، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: هدف از انجام این مطالعه، سنجش مقادیر ایزوکینتیک پارگیهای ترمیم شده عضله سینه‌ای بزرگ در مقایسه با سمت آسیب ندیده و تعیین حرکتی از سمت آسیبی بود که بیشتر از همه متأثر شده بود.مواد و روشها: نه پارگی عضله سینه‌ای بزرگ در ۹ بیمار بررسی گردید. تمامی بیماران توسط یک جراح جراحی شدند و پس از میانگین مدت زمان ۲/۴ سال (۴-۱ سال)، ارزیابیهای بالینی، پرسشنامه و دینامومتری ایزوکینتیک به‌صورت دوطرفه انجام گردید. یک گروه متشکل از ۶ بدن‌ساز آسیب ندیده نیز که توسط دینامومتری ایزوکینتیک ارزیابی شدند، برای بررسی تفاوتها بین دو اندام سالم، در مطالعه حضور داشتند.یافته‌ها: در گروه بیماران تفاوت معنی‌داری برای میانگین گشتاور خم شدن بین دو سمت آسیبدیده و ندیده مشاهد نشد (p < /em>≥۰/۰۵) در حرکات باز کردن تفاوت بین دو اندام معنی‌دار بود (۰/۰۳۴=p < /em>)، اما برای حرکات دیگر اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد. براساس تقسیمبندی «کاکوانی»، هیچ‌یک از بیماران در گروه عالی یا ضعیف قرار نگرفتند. نتایج ۶ بیمار خوب و ۳ بیمار نسبتاً خوب بود. مهم‌ترین معیاری که باعث شد این ۳ بیمار، که سه ماه پس از آسیب جراحی شده بودند، در گروه نسبتاً خوب قرار گیرند، نارضایتی از عدم زیبایی بود.نتیجه‌گیری: ترمیم جراحی در درمان پارگی عضله سینه‌ای بزرگ از درمان غیرجراحی مفیدتر میباشد و تمرکز بر تمرینات قدرتیِ خم کردن و باز کردن برای دستیابی به بهترین نتایج لازم است.
ADEL EBRAHIMPOUR؛ alireza manafi rasi؛ bahamin attar؛ ahmadreza mirblok
چکیده
مقدمه: فیوژن (پیوند) ستون فقرات یک روش جراحی برای درمان بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات است. ما اثر پیوند استخوان آغشته به اسید زولدرونیک (ZA) را در فیوژن ستون فقرات مطالعه کردیم.مواد و روشها: 60 بیمار مبتلا به بیماری دژنراتیو که در لیست جراحی فیوژن ستون فقرات قرار گرفته بودند به طور تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند، گروهی که گرافت استخوانی ...
بیشتر
مقدمه: فیوژن (پیوند) ستون فقرات یک روش جراحی برای درمان بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات است. ما اثر پیوند استخوان آغشته به اسید زولدرونیک (ZA) را در فیوژن ستون فقرات مطالعه کردیم.مواد و روشها: 60 بیمار مبتلا به بیماری دژنراتیو که در لیست جراحی فیوژن ستون فقرات قرار گرفته بودند به طور تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند، گروهی که گرافت استخوانی موضعی و گروهی که گرافت استخوان موضعی آغشته به اسید زولدرونیک را دریافت می‌کنند. این بیماران با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری (VAS)، پرسشنامه اوسوستری ناتوانی عملکردی کمر و رادیوگرافی تشکیل پل استخوان در طول 12 ماه مورد مطالعه قرار گرفتند.نتایج: این مطالعه با 57 بیمار انجام شد: 27 بیمار در «گروه کنترل» و 30 بیمار در «گروه مورد مطالعه» قرار گرفتند. بعد از گذشت 12 ماه، نمره VAS در گروه مورد مطالعه به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود (p value: 0.00). در مورد نمره پرسشنامه ناتوانی عملکردی کمر (ODI)، میانگین این نمره در «گروه مورد مطالعه» نسبت به «گروه کنترل» به طور معنی‌داری کاهش یافته بود (p value = 0.006). نمرات رادیوگرافی پل استخوانی A یا B در 12 ماه بعد از عمل در گروهی که اسید زولدرونیک دریافت کرده بودند غالباً از گروه کنترل بیشتر بود (p value=0.00).نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که افزودن اسید زولدرونیک به گرافت استخوان در فیوژن ستون فقرات افراد مسن، میزان فیوژن را افزایش می‌دهد و با نتیجه بالینی و عملکردی بهتری همراه است.
محمد فروزش فرد؛ محمد میرزایی خواه؛ احمد شیخی؛ نعیم السادات کیا؛ مجید میرمحمدخانی؛ محسن پورعزیزی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی ران شایع‌ترین شکستگی ارتوپدی بهخصوص در افراد مسن است. این نوع شکستگی یکی از عمدهترین علل مرگ و میر در این سنین میباشد و معمولاً جراحی آن عوارض زیادی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوارض بعد از جراحی شکستگی ران بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، تمامی بیماران بالای ۶۵ سال که با شکستگی ران طی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی ران شایع‌ترین شکستگی ارتوپدی بهخصوص در افراد مسن است. این نوع شکستگی یکی از عمدهترین علل مرگ و میر در این سنین میباشد و معمولاً جراحی آن عوارض زیادی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوارض بعد از جراحی شکستگی ران بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، تمامی بیماران بالای ۶۵ سال که با شکستگی ران طی ۵ سال اخیر در یک مرکز درمانی سمنان جراحی شده بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات پرونده ۲۵۹ بیمار (۱۲۰ مرد؛ ۱۳۹ زن) شامل مشخصات جمعیت‌شناسی، شرح حال پزشکی، شرح حال جراحی شامل نوع بیهوشی، روش جراحی، مدت بستری در بیمارستان قبل و بعد از عمل، عوارض زودرس (آمبولی، ترومبوز وریدی عمیق، هماتوم و عفونت) و فوت در بیمارستان استخراج و بررسی گردید.یافته‌ها: نوع بیهوشی در ۱۷۴ بیمار (%۶۷/۲) اسپاینال، ۶۸ (%۲۶/۳) اپیدورال و ۱۷ بیمار (%۶/۶) بیهوشی عمومی بود. بهطورکلی ۱۸۵ بیمار (%۷۱/۴) بدون هیچ عارضه و ۷۴ بیمار (%۲۸/۶) حداقل یکی از عوارض زودرس را داشتند. ۱۲بیمار در بیمارستان فوت کرده بودند. تعداد ۵۶ بیمار (%۲۱/۶) در زمان تحقیق بدون مشکل راه میرفتند و از وضعیت کنونی رضایت داشتند. ۳۲ بیمار (%۱۲/۴) با کمک وسیله راه میرفتند و ۹ بیمار (%۳/۵) قادر به راهرفتن نبودند.نتیجه‌گیری: عوارض پس از جراحی شکستگی ران نسبتاً بالا میباشد. به منظور بهبود سریع و کاهش عوارض، توصیه میشود تغییراتی در روش مراقبت حین و پس از عمل جراحی بیماران مسن صورت پذیرد.
حمید حصاری کیا؛ علیرضا رحیم نیا؛ غلامرضا فرزانگان؛ موسی رضا انبارلوئی؛ امین حمیدزاده خیاوی
چکیده
پیش‌زمینه و مقدمه: از روشهای کنترل و کاهش خونریزی جراحی ستون فقرات کاربرد ترانکزامیک اسید است. هدف، مقایسه خونریزی در تجویز تزریقی و موضعی آن و تعیین پروتکل استفاده از آن درجراحی ستون فقرات به منظور کاهش خونریزی در راستای ارتقای اقتصاد سلامت است.روش: نوع مطالعه مقطعی (Cross sectional) گذشته‌نگر در جامعه بیماران تحت جراحی ستون فقرات در ...
بیشتر
پیش‌زمینه و مقدمه: از روشهای کنترل و کاهش خونریزی جراحی ستون فقرات کاربرد ترانکزامیک اسید است. هدف، مقایسه خونریزی در تجویز تزریقی و موضعی آن و تعیین پروتکل استفاده از آن درجراحی ستون فقرات به منظور کاهش خونریزی در راستای ارتقای اقتصاد سلامت است.روش: نوع مطالعه مقطعی (Cross sectional) گذشته‌نگر در جامعه بیماران تحت جراحی ستون فقرات در بیمارستان بقیه‌الله (عج) بود. معیارهای ورود به مطالعه، جراحی انتخابی ستون فقرات بالای 3 سطح و معیارهای خروج شامل اختلال خونریزی، پارگی دورا و جراحی بیش از 3 ساعت بود. بیماران موضعی و وریدی به ترتیب 27 و22 نفر بودند. تجزیه و تحلیل با نرم‌افزار SPSS انجام شد. سطح معناداری آزمون آماری 0/05 بود. تزریق وریدی با دوز اولیه 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم و نگهدارنده یک میلی‌گرم بر کیلوگرم بود. در تزریق موضعی، نخست، با یک گرم در 300 میلی‌لیتر و در پایان، 500 میلی‌گرم در 50 میلی‌لیتر بود. معیار خونریزی حجم درن بود. از 49 بیمار، 22 نفر (44/9%) دارو را وریدی و 27 نفر (55/1%) موضعی گرفتند.یافته‌ها : ارتباط معناداری بین میزان خونریزی با نوع جراحی (0/48=p) باسطح جراحی (0/48=p) و میزان خونریزی کل (0/14=p) به دست نیامد. معیار خونریزی در گروه موضعی، هنگام عمل: 367/48±563/89 میلی‌لیتر، پس از عمل: 71/37±116/30 میلی‌لیتر و میزان کل: 394/83± 680/19 میلی‌لیتر بود. در گروه وریدی: هنگام عمل: 84/296±64/496 میلی‌لیتر، پس از عمل: 84/75±120 میلی‌لیتر و کل: 45/311±64/616 میلی‌لیتر بود.نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق اثربخشی تجویز موضعی را در مقایسه با تجویز وریدی تأیید نمی‌کند، ولی میانگین خونریزی در استفاده موضعی از ترانگزامیک اسید مشابه نوع تزریقی است.
حمیدرضا اصلانی؛ خلیل علیزاده؛ امین کریمی؛ محمد حسین کریمی؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیش‌زمینه: سندروم تونل کارپ از شایع‌ترین نوروپاتی‌های فشاری اندام بالایی است که در صورت عدم پاسخ به درمان‌های محافظه‌کارانه، نیازمند عمل آزادسازی کانال میباشد. در این مطالعه نتایج درمان سه روش جراحی باز، آزادسازی آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی مقایسه شدند.مواد و روشها: در فاصله زمانی یک‌سال، ۵۳ بیمار (۵ مرد و ۴۸ زن) که کاندید ...
بیشتر
پیش‌زمینه: سندروم تونل کارپ از شایع‌ترین نوروپاتی‌های فشاری اندام بالایی است که در صورت عدم پاسخ به درمان‌های محافظه‌کارانه، نیازمند عمل آزادسازی کانال میباشد. در این مطالعه نتایج درمان سه روش جراحی باز، آزادسازی آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی مقایسه شدند.مواد و روشها: در فاصله زمانی یک‌سال، ۵۳ بیمار (۵ مرد و ۴۸ زن) که کاندید جراحی آزادسازی تونل کارپ بودند، در سه گروه درمان جراحی باز، آندوسکوپیک و جراحی با برش کوچک قرار گرفتند و عمل جراحی شدند. سپس یک هفته، چهار هفته و چهار ماه پس از عمل از نظر علایم، رضایت‌مندی، قدرت گرفتن جسم بین دو انگشت و بازگشت به کار ارزیابی شدند.یافته‌ها: رضایت‌مندی در گروه آرتروسکوپی و برش کوچک کف دستی بیشتر و در ماه چهارم میزان رضایت‌مندی در هرسه روش مساوی بود. در طول 4 ماه بیشترین آمار بهبودی مربوط به درد شبانه و بی‌حسی و کمترین آمار مربوط به ضعف بود. در روش جراحی باز زمان قبل از بازگشت به کار طولانی‌تر، و دردناک بودن محل جراحی نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود. بین شدت درگیری در نوار عصبی با شدت علایم بالینی و با میزان بهبود علایم تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. سن، جنس، اندام غالب، بیماری‌های همراه زمینه‌ای در بهبود علایم تاثیر نداشتند.نتیجه‌گیری: آزادسازی تونل کارپ با دو روش آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی در ماه اول با رضایت بیشتری همراه بود ولی در ماه چهارم بین رضایت‌مندی سه گروه تفاوتی وجود نداشت.
محسن مردانی کیوی؛ فریور عبدالله‌زاده لاهیجی؛ فریور عبدالله‌زاده لاهیجی؛ علی بابایی جندقی؛ خشایار صاحب اختیاری؛ کیوان هاشمی مطلق
چکیده
پیش‌زمینه: گیرافتادن تاندون خم‌کننده پولیسیس لونگوس در محل پولی A1 شایع‌ترین علت ایجاد علایمی چون گیرکردن و درد در هنگام خم و راست کردن شست است که به آن شست ماشه‌ای گفته میشود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید به درون غلاف تاندون با هدایت سونوگرافی برای درمان این بیماری بود. مواد و روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: گیرافتادن تاندون خم‌کننده پولیسیس لونگوس در محل پولی A1 شایع‌ترین علت ایجاد علایمی چون گیرکردن و درد در هنگام خم و راست کردن شست است که به آن شست ماشه‌ای گفته میشود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید به درون غلاف تاندون با هدایت سونوگرافی برای درمان این بیماری بود. مواد و روشها: در یک مطالعه آینده‌نگر ۱۰۴بیمار (۷ مرد و ۹۷ زن، ۱۱۲شست ماشه‌ای) با تشخیص بالینی «شست ماشه‌ای» در یک مرکز درمانی در شهر رشت طی 2 سال تحت تزریق کورتیکواسترویید با هدایت التراسوند قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۶۳/۷± ۱۱/۵۲ سال بود. روند بهبودی بیماران با رتبه‌بندی سیستم «کوئینل» پیش از تزریق و پس از آن در 5 مقطع (3 و 6 هفته، ۳و ۶ و ۱۲ماه) بررسی شد. یافته‌ها: در طول یک سال پس از تزریق اول از 112 شست، ۱۵مورد (۴/۱۳% ) به تزریق مجدد و/ یا جراحی نیاز پیدا کردند که در ۱۲مورد (۸۰%) تزریق مجدد، در 2 مورد جراحی و در ۱ مورد ابتدا تزریق مجدد و سپس به دلیل عدم بهبودی، جراحی صورت گرفت. کاهش رتبه کوئینل در تمامی شست‌ها پس از تزریق از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰۱/۰=p). در پایان یک سال پس از تزریق ۱۱۱شست (۱/۹۹%) کاملاً بدون علامت بودند. نتیجه‌گیری: تزریق کورتیکواسترویید داخل غلاف تاندون خم‌کننده انگشت شست با هدایت التراسوند روش مؤثری در درمان بیماری شست ماشه‌ای است و نیاز به انجام عمل جراحی را کاهش می‌دهد.
مهدی مطیفی فرد؛ مهدی تیموری
چکیده
۳/۳۸پیش‌زمینه: درمان شکستگی جابه‌جا شده گردن فمور در سنین بالا معضل عمده است و نکات مبهمی وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه روش تعویض اولیه مفصل ران با تثبیت داخلی در درمان این شکستگی‌ها میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه «کارآزمایی بالینی»، ۸۰ بیمار سنین ۶۰ تا ۷۰ سال که طی ۱۵ ماه به بیمارستان‌های آموزشی‌ـ درمانی شهر اصفهان مراجعه ...
بیشتر
۳/۳۸پیش‌زمینه: درمان شکستگی جابه‌جا شده گردن فمور در سنین بالا معضل عمده است و نکات مبهمی وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه روش تعویض اولیه مفصل ران با تثبیت داخلی در درمان این شکستگی‌ها میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه «کارآزمایی بالینی»، ۸۰ بیمار سنین ۶۰ تا ۷۰ سال که طی ۱۵ ماه به بیمارستان‌های آموزشی‌ـ درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ، و گروه دوم با تعویض مفصل ران درمان شدند. شدت درد، کارآیی مفصل ران، کیفیت زندگی و عوارض بیماران در مدت دو سال پس از عمل جراحی، با استفاده از مقیاس دیداری درد، سیستم امتیازبندی «هاریس» و معیار SF36 تعیین و مقایسه گردید.یافته‌ها: شدت درد و میزان عوارض و نیاز به عمل جراحی مجدد در بیمارانی که به روش تعویض مفصل درمان شدند نسبت به گروه دیگر به‌طور قابل ملاحظه‌ای کمتر بود. در گروه اول نمره درد ۴/۵ (از ۱۰)، ۶۸=SF36، امتیاز «هاریس» ۶۱؛ و در گروه دوم نمره درد ۳/۳۸، ۹۲=SF36، امتیاز «هاریس» ۸۶بود. کارآیی مفصل ران و کیفیت زندگی در روش تعویض مفصل نسبت به روش جااندازی و تثبیت بهتر بود. عوارض مختلف جراحی در گروه ۱ در ۱۲بیمار (۴۰%) و در گروه ۲ در ۳ بیمار (۷%) مشاهد شد.نتیجه‌گیری: درمان شکستگی‌های جابه‌جا شده گردن فمور در سنین ۶۰ تا ۷۰ سال با روش تعویض اولیه مفصل هیپ، در دو سال اول با کارآیی بهتر، درد و عوارض کمتری نسبت به تثبیت اولیه با پیچ همراه خواهد بود.
محمدجعفر امامی؛ امیررضا وثوقی؛ علی حکیمی نژاد
چکیده
پیش‌زمینه: استئوتومی میچل بهعنوان یکی از روشهای تصحیح تغییر شکل والگوس شست پا در قسمت دیستال متاتارسال اول میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج عمل استئوتومی میچل در بیماران دارای هالوکس والگوس بود.
هادر طی سالهای 90 تا 94، در مجموع 18 بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفتند. نتایج بالینی با استفاده از معیار امتیازدهی انجمن جراحان ارتوپد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئوتومی میچل بهعنوان یکی از روشهای تصحیح تغییر شکل والگوس شست پا در قسمت دیستال متاتارسال اول میباشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج عمل استئوتومی میچل در بیماران دارای هالوکس والگوس بود.
هادر طی سالهای 90 تا 94، در مجموع 18 بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفتند. نتایج بالینی با استفاده از معیار امتیازدهی انجمن جراحان ارتوپد پا و مچ پا آمریکا (هالوکس متاتارسوفالانژیال و مفصل بین انگشت شست پا)، میزان درد بر اساس مقیاس آنالوگ بصری و تغییرات زوایای هالوکس والگوس و اینترمتاتارسال با حداقل فاصله زمانی یک سال بعد از عمل جراحی و Paired sample t-test یافته‌ها: 6/5 و 2/5±8/5 قبل از عمل به 2/1±نتیجه‌گیری:<span lang="AR-SA" style="font-family:;" 10pt;="" nazanin";="" b="" roman";"="" new="" "times="" roman";="" tahoma;="">شود.
