|
بررسی ارتباط معیارهای رادیوگرافیک با عملکرد بیماران با شکستگی دیستال رادیوس
|
| دکتر مهران رضوی پور، دکتر سلمان غفاری، دکتر مسعود شایسته آذر*، دکتر ابوالفضل کاظمی، دکتر شایان امجدی |
| دانشگاه علوم پزشکی مازندران ، mshayestehazar@yahoo.com |
|
|
چکیده: (540 مشاهده) |
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر در پیش بینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشته است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخص‌های رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از در رفتگی شکستگی‌های انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است.
روش‌ها: در یک مطالعه کوهورت گذشته نگر، شاخص‌های رادیوگرافی شامل رادیوس، کجی کف دست، زاویه پارگی، عمق حفره مفصلی و فاصله AP مورد بررسی قرار گرفت. قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن مورد سنجش قرار گرفت و عملکرد به وسیله پرسشنامه کوئیک- دش[1] ارزیابی شد.
یافته‌ها: نمره درد با کوتاهی رادیال ارتباط معنی داری داشت (038/0 = P)، اما مستقل از روش درمانی نبود. میزان رضایت بیماران در بیماران با عمق مفصل غیرطبیعی، جدای از سن و روش درمانی، به طور قابل توجهی پایین‌تر بود (004/0 = P). نمره کوئیک- دش به طور معنی داری با کوتاهی رادیال و عمق حفره مفصلی، مستقل از روش درمانی و سن، ارتباط دارد (006/0 = P). پین گذاری از طریق پوست به طور معنی داری با درد کمتر، معلولیت کمتر و رضایت بیشتر همراه بود (05/0 > P).
نتایج: کوتاهی رادیال و عمق حفره مفصلی با نتایج بالینی و عملکردی ارتباط دارد. در حالی که برخی مطالعات نشان می‌دهد که شاخص های رادیوگرافی در افراد مسن لزوماً با پیامدهای عملکردی ارتباط ندارند، در این مطالعه ارتباط شاخص‌های رادیولوژی با نتایج بالینی و عملکردی مستقل از سن بود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: واژه های کلیدی: شکستگی انتهای رادیوس، شاخص رادیولوژیکی، نتایج بالینی، نتیجه عملکردی |
|
|
متن کامل [PDF 344 kb]
(125 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
