مفاصل
زیبا علیزاده؛ روشنک بقایی؛ اکبر بیگلریان
چکیده
مقدمه: بیماری استئوآرتریت به علت دردی که ایجاد می کند اغلب سبب ناتوانی می شود و کیفیت زندگی فرد را متاثر می سازد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر ارتز مچ پا-پایی با و بدون لبه خارجی بر درد، عملکرد و جا به جایی مرکز فشار در بیماران مبتلا به استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو است.روش کار : روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون ...
بیشتر
مقدمه: بیماری استئوآرتریت به علت دردی که ایجاد می کند اغلب سبب ناتوانی می شود و کیفیت زندگی فرد را متاثر می سازد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر ارتز مچ پا-پایی با و بدون لبه خارجی بر درد، عملکرد و جا به جایی مرکز فشار در بیماران مبتلا به استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو است.روش کار : روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. این مطالعه بر روی 13 بیمار مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو در محدوده سنی 40 تا 75 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه وومک تکمیل شد و با کمک دستگاه صفحه نیرو کیستلر میزان جا به جایی مرکز فشار درصفحه داخلی-خارجی در سه وضعیت پا برهنه، ارتز مچ پا-پایی با لبه خارجی و ارتز مچ پا-پایی بدون لبه خارجی ثبت شد. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به این منظور از آزمون تی زوجی و مدل سازی استفاده شد.نتایج: 13 بیمار شرکت کننده در این مطالعه در سه وضعیت مورد بررسی قرار گرفتند و درد بیماران در وضعیت استفاده از ارتز با لبه خارجی کاهش قابل ملاحظه ای داشت (p=0.006)، عملکرد بیماران در وضعیت استفاده از ارتز با لبه خارجی بهتر بود (p=0.003) ولی جا به جایی مرکز فشار در حالت استفاده از ارتز بدون لبه کاهش قابل ملاحظه ای داشت (0.03p=). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از ارتز با لبه خارجی در بهبود میزان درد و عملکرد موثر بود ولی استفاده از ارتز بدون لبه منجر به کاهش جا به جایی مرکز فشار در صفحه داخلی-خارجی شد. بنابراین احتمالا باعث کاهش میزان گشتاور اداکشن زانو خواهد شد.
مفاصل
مهدی تیموری؛ محمد دهقانی؛ فاطمه مزارعی
چکیده
مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس (زند زبرین) بسیار شایع است. این شکستگی می‌تواند در همة گروه‌های سنی رخ دهد. روش‌های مختلفی برای درمان این نوع شکستگی‌ها وجود دارد. بررسی نتایج درمان شکستگی دیستال رادیوس با کاربرد فیکساتور خارجی به همراه پین‌گذاری زیرپوستی (bridging external fixator + (percutaneous pinning هدف ما در این مطالعه است.مواد و روش‌ها: این مطالعة ...
بیشتر
مقدمه: شکستگی دیستال رادیوس (زند زبرین) بسیار شایع است. این شکستگی می‌تواند در همة گروه‌های سنی رخ دهد. روش‌های مختلفی برای درمان این نوع شکستگی‌ها وجود دارد. بررسی نتایج درمان شکستگی دیستال رادیوس با کاربرد فیکساتور خارجی به همراه پین‌گذاری زیرپوستی (bridging external fixator + (percutaneous pinning هدف ما در این مطالعه است.مواد و روش‌ها: این مطالعة مقطعی بین سالهای 1397 تا 1400، در مرکز آموزشی درمانی بیمارستان کاشانی در شهر اصفهان، بر روی 72 بیمار انجام شد. شکستگی بیماران از نوع فرناندز 3، 4 و 5 بود و تحت درمان فیکساتور خارجی و پین‌گذاری برای شکستگی دیستال رادیوس قرار گرفته بودند. بیماران در فواصل 3 و 6 ماه پس از عمل، تحت معاینه مجدد قرار گرفتند.یافته‌ها: 72 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. میانگین سنی 2/44 سال بود. 55 درصد از بیماران مرد و بقیه زن بودند. شایعترین علت ایجاد شکستگی، تصادفات وسایل نقلیه بود. 4 مورد بدجوشخوردگی (malunion)، 4 مورد آسیب عصب رادیال سطحی، 2 مورد شلشدگی فیکساتور خارجی و 6 مورد عفونت سطحی در نتایج مطالعه یافت شد.نتیجه‌گیری: کاربرد فیکساتور خارجی یک روش درمانی مناسب برای درمان شکستگی‌های دیستال رادیوس، همراه با عوارض کم و سطح رضایت بالای بیمار است.
مفاصل
حمید ذوالقدر؛ پریسا صداقتی؛ یحیی سخنگویی؛ الهام حسینی
چکیده
پیش‌زمینه: افزایش تحرک یک یا چند مفصل در مقایسه با دامنة طبیعی، به عنوان بیش تحرکی مفصل یا هایپرموبیلیتی (hypermobility) شناخته می‌شود. با این حال، در بیشتر موارد، هایپرموبیلیتی مفصل یک پدیدة محدود است که به عنوان هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل، Generalized Joint Hypermobility (GJH) شناخته می‌شود. هدف از مطالعة حاضر مقایسة میزان شیوع هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: افزایش تحرک یک یا چند مفصل در مقایسه با دامنة طبیعی، به عنوان بیش تحرکی مفصل یا هایپرموبیلیتی (hypermobility) شناخته می‌شود. با این حال، در بیشتر موارد، هایپرموبیلیتی مفصل یک پدیدة محدود است که به عنوان هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل، Generalized Joint Hypermobility (GJH) شناخته می‌شود. هدف از مطالعة حاضر مقایسة میزان شیوع هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل در دانش‌آموزان دختر و پسر ایرانی بود.
مواد و روش‌ها: مطالعة حاضر از نوع مقطعی و گذشته‌نگر است و جامعة آماری آن شامل دانش‌آموزان دختر و پسر با دامنة سنی 8 تا 18 سال است که به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. تعداد 1225 دانش آموز شامل 726 دختر و 499 پسر، به صورت نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامة 5 سؤالی خودارزیابی هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل حکیم و گراهام استفاده شد که حساسیت آن 80 تا 85 درصد و ویژگی آن 80 تا 90 درصد است. با توجه به شرایط شیوع بیماری کرونا و عدم دسترسی مستقیم به دانش‌آموزان، این پرسشنامه به صورت الکترونیکی (آنلاین) در برنامه گوگل فرم طراحی شد و برای تکمیل در شبکه‌های اجتماعی در اختیار معلمان ورزش یا دانش‌آموزان قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون خی دو (دو بعدی) در نرم‌افزار آماری SPSS نسخة 22 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان شیوع هایپرموبیلیتی در دختران (%2/41) نسبت به پسران (7/30%) بالاتر است. همچنین، آزمون آماری خی دو نشان داد که تفاوت معناداری بین دو جنس دختر و پسر و میزان ابتلا به هایپرموبیلیتی وجود دارد (001/0p=، 97/13=ƛ). طبق این نتایج، جنسیت در میزان ابتلا به هایپرموبیلیتی به میزان 10 درصد تعیین کننده بوده است. علاوه بر این، نتایج آزمون آماری نشان داد که پارامتر سن در میزان ابتلا به هایپرموبیلیتی تفاوت معناداری ایجاد نمی‌کند (54/0p= ،79/10=ƛ).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعة حاضر، هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل در دانش آموزان دختر و پسر ایرانی از میزان شیوع بالایی برخوردار است. همچنین این شیوع در دختران نسبت به پسران بیشتر است. بنابراین نیاز است که توجه بیشتری به این پدیده شود، چرا که در آینده ممکن است برای افرادی که دچار هایپرموبیلیتی هستند عوارض جسمانی و روانی ایجاد شود.
